Yeni yaşa dayalı kategoriler Gözetim Kurulunda dağıtılmalıdır

Merkezin film sertifikasyonu kurallarını güncellemesinin ve yaşa uygun izleme gibi sorunları ele alan 40 yıllık bir yasayı değiştirmesinin üzerinden sekiz aydan fazla zaman geçti.

1983 versiyonu yerine 2024 Sinematografi (Sertifikasyon) Kuralları artık yürürlüktedir. Hükümet ayrıca 1952 Sinematografi Yasasında da değişiklik yapmıştır.

CBFC (Merkez Film Sertifikasyon Kurulu), sosyal değerlere uygun ve yaşa uygun izlemeyi teşvik eden güncellenmiş bir film sertifikasyon sistemi başlattı. Filmlerin halka açık olarak izlenmesi için sertifikasyon sürecinin tamamını iyileştirmek, modernleştirmek ve modernleştirmek için kurallar önemli ölçüde yeniden düzenlendi.

Güncellenen sertifikasyon sistemi 24 Ekim’de yürürlüğe girdi ancak değişikliklerin geniş bir izleyici kitlesine ve tüm film yapımcılarına anlatılması gerekiyor.

Hint film endüstrisi, yalnızca üretilen film sayısı açısından dünyanın en büyük endüstrisidir; yılda 2.200’den fazla film. Ancak Hint film endüstrisinin elde ettiği gelir, büyük ölçüde ucuz biletler ve korsanlık nedeniyle dünyadaki diğer film endüstrileriyle karşılaştırıldığında daha düşük.

Yaşa göre yeni kategoriler

Yenilenen kurallar kapsamında yeni yaş grubu kategorileri getirildi. Mevcut kategoriler alt kategorilere ayrılmıştır. Örneğin, Evrensel Erişim kategorisi yaşa göre üç kategoriye ayrıldı: önceki on iki yıl yerine yedi yaş (UA 7+), on üç yaş (UA 13+) ve on altı yaş (UA 16+).

Yeni yaş derecelendirmeleri “sadece tavsiye niteliğinde olacak ve ebeveynlerin veya velilerin, çocuklarının böyle bir filmi izleyip izlememesi gerektiğini düşünmelerine yönelik olacak.”

Film sertifikasyon kuralları, 1952 tarihli Sinematografi Yasası (37 Sayılı Yasa) kapsamında formüle edilmiştir. Başlangıçta yalnızca iki kategori vardı: U (sınırsız halka açık sergilere yönelik) ve A (yetişkin izleyicilerle sınırlıydı, ancak çıplaklığa izin verilmiyordu).

Haziran 1983’te iki kategori daha eklendi – UA (on iki yaşın altındaki çocuklar için ebeveynlerin rehberliğine tabi, sınırsız halka açık sergi) ve “S” (doktorlar veya bilim adamları gibi uzman izleyicilerle sınırlıdır).

Daha önce azami yaş 12 olarak belirlenmişti ancak 2023’te yapılan son değişiklikle bu sınır iyileştirilerek 7, 13 ve 16 yaş olarak kategorize edildi.

Ebeveynlerin ayrıca her filmin ayrıntılarını analiz edip incelemeleri ve izlemelerine izin vermeden önce çocuklarının mizacını dikkate almaları konusunda motive olmaları gerekiyor. Güncellenen yönergeler şeffaflığı artırmayı ve filmlerin modern izleyiciler için doğru şekilde derecelendirilmesini sağlamayı amaçlıyor.

Neden ihtiyaç duyuldu?

Yeni eklenen alt kategori, ebeveynlerin çocukları için hangi içeriğin uygun olduğu konusunda şiddet, yakınlık, korku veya yetişkinlere yönelik temalar gibi faktörler ışığında bilinçli bir karar vermelerine yardımcı olmak amacıyla oluşturuldu. UA kategorileri artık bu öğelerin yoğunluğunu yaşa özel etiketlerle tanımlayarak ebeveynlerin içeriğin çocukları için ne kadar uygun olduğunu daha iyi anlamalarını sağlıyor.

Daha fazla yaş grubunun tanıtılması ihtiyacından bahseden CBFC (Merkez Film Sertifikasyon Kurulu) veya Sansür Kurulu üyesi TS Nagabharana şunları söylüyor: “En azından CBFC’de yeni yaş gruplarının tanıtılması düşüncesi uzun zamandır ortalıkta dolaşıyor. Şimdiye kadar her şey küçüklere yönelik yetişkinlere yönelik rehberlik içindi; bu yeni düzenleme, sertifikasyon komitesinin tüm filmleri tek bir kategoriye yerleştirmekten kaçınmasına yardımcı olacak.

Şöyle ekliyor: “Bu kategoriler belirlenmeden önce pek çok şey tartışılıyordu. Örneğin, bazen şiddet içeren bazı içeriklere 16 yaşındakiler için izin verildiğine, ancak 7 yaşındakiler için izin verilmediğine inanılıyor.”

ABD ve İngiltere gibi gelişmiş ülkeler de çocuklar ve gençler için film sınıflandırmaları belirledi ve CBFC, Hindistan sistemi güncellenmeden önce bunları inceledi.

Sosyal medya ve Netflix, Amazon Prime gibi çevrimiçi yayın platformları aracılığıyla çocuklar ve gençler içeriğe özgürce erişebilir.

Son yıllarda şiddete, açık cinsel içeriğe ve saldırgan dillere denetimsiz maruz kalma, çocuklarda birçok davranış sorununa yol açmıştır.

Hükümet aynı zamanda çocukların dijital medya aracılığıyla çeşitli çevrimiçi içeriklere engelsiz erişim sağlayabileceğinin de farkındadır. İçeriği denetleyecek herhangi bir düzenleyici kurumun yokluğunda ebeveynlerin dikkatli ve tetikte olması gerekir.

Nagabharana, “Bu engelsiz izleme artık genç zihinleri olumsuz etkiledi. Dolayısıyla, bu yeni yaş derecelendirme sistemiyle hem ebeveynler hem de çocuklar arasında ne izlemeleri ve ne izlememeleri gerektiği konusunda öz disiplin geliştirmek istiyoruz” diyor.

“Film yapımcıları artık film yaptıkları hedef kitleyi biliyorlar” diye ekliyor.

Gözetim kurulunun bu hamlesi, çocuklar için yaşa uygun izleme deneyimlerinin artan önemini vurgularken, ebeveynlere de çeşitli sosyal ve dijital medyayla daha iyi seçimler yapma yetkisi veriyor.

Çevrimiçi bilgileri eleştirel bir şekilde değerlendirmek için eğitim ve görsel okuryazarlığa ihtiyaç vardır. Ülkemizde hâlâ nüfusun büyük bir kesiminin iyi eğitime cep telefonunu tercih etmesi üzücü bir durum.

Hükümet, geçmişte Sansür Kurulu’nun çalışmaları ile ilgili olarak halktan ve film yapımcılarından gelen birçok şikayeti kanunda değişiklik yaparak ele almıştı. Kurul ile Enformasyon ve Yayın Bakanlığı’nın izleyiciler ve film yapımcıları arasında değişiklikler konusunda farkındalık yaratması iyi olacaktır.