Yanlış ağaca havlamak

Avustralya, 16 yaşın altındaki gençlere yönelik dünyanın ilk sosyal medya yasağının başlatılmasına öncülük etti. Genellikle “yasak” kelimesi, sosyal medyada demokrasi ve seçim özgürlüğü hakkında etkili bir şekilde konuşan bir kalabalığı uyandırır, ancak bu sefer insanların kafası karışmış görünüyor. .

Buna hemen karşı çıkmama konusundaki isteksizlik, özellikle çocukları olanlar için anlamlıdır. Ebeveynler endişe verici bir gruptur. Örneğin annem için cevapsız bir çağrı, evrenden ölümümü bildiren bir sinyal olabilir. Bu tür korkular internet, sosyal medya ve hiç bitmeyen “kıyamet” çağında daha da artıyor.

Ebeveynler mi yoksa internet mi?

Tamamen haksız da değil. Google’da “gençler sosyal medyanın neden olduğu intihar nedeniyle ölüyor” şeklinde basit bir arama, sosyal medyanın çocuklarımıza neler getirdiğinin bir resmini çizmek için yeterlidir: zorbalık, taciz, güvensizlik, akran baskısı ve gerçekçi olmayan standartlar. Daha da kötüsü artık sohbet robotlarımız var. Geçen ay 14 yaşında bir erkek çocuk, hayatının aşkını, yapay zekalı bir robotu bulmak için “eve döneceğine” inandığı için kendini vurdu. Robot ile çocuk arasında sızdırılan konuşmalar, robotun dilinin kolay etkilenebilen gencin intihara sürüklenmesinde rol oynayabileceğini öne sürdü. Ancak sosyal medyada pek çok kişi ebeveynleri suçladı.

Sorular ortaya çıktı: Ebeveynler neden uyarı işaretlerini göremedi? Temelde bazı zihinsel sağlık sorunları var mıydı? Çevrimiçi mafya bölünmüştü. Bir departman yapay zeka ve sohbet robotlarına ilişkin daha sıkı düzenlemeler istiyordu. Yapay zekanın hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline geleceğini vurgulayan diğerleri, daha sonra ergenlik çağındaki oğullarının zaman zaman üzgün göründüğünü ve pek fazla arkadaşının olmadığını itiraf eden ebeveynlerin zulmüne dikkat çekti. Her iki taraf da eşit derecede haklı ve haksızdı.

Ebeveynlik veya yaşam tarzı dergileri bugünlerde genç veya ergenlik öncesi çocukların ebeveynlerini hedef alan ve onları sosyal medyanın çocuklarına nasıl zarar verdiği konusunda uyaran makalelerle dolu. Bazı harika önerileri var: Ekran başında geçirilen süreyi sınırlayın, ebeveyn kilitleri ayarlayın, çevrimdışı etkinliklere daha fazla yatırım yapın veya sadece çocuklarla konuşun. Bunların hepsi iyi noktalardır ancak pratik etkileri çok azdır. Ebeveynlerin kendileri de sosyal medya bağımlısı olduğunda ne olacak?

Uygulanacak karmaşık engelleme

Avustralya Başbakanı Anthony Albanese, sosyal medya yasağı önerisinin, sosyal medya konusunda her zaman endişe duyan “anneler ve babalar” için olduğunu söyledi. Harika. Ancak tuzaklar da var.

Teklif, “ebeveyn izninin” küresel olarak geçerli olan bu yasayı değiştirmeyeceğini iddia etse de, vlogger veya blog yazarlarından oluşan bir ailenin içeriklerinde çocukların görünmesi durumunda ne olacağını belirtmiyor. Önerilen yasa, bir çocuğun sosyal medya platformlarına kaydolmasını engelliyor ancak çocuğun bir ebeveyn tarafından katılım için kullanılması durumunda tüm bunların hiçbir anlamı yok. Bu çocuklar ebeveynleri tarafından sosyal medya içerikleri nedeniyle sömürülüyor: banyo zamanı, yemekler, aile sohbetleri ve hatta nispeten özel sahneler bile ebeveynler için adil bir oyundur. Avustralya bu sektörün düzenlenmesini önerecek mi?

İkincisi, teknoloji platformunun yasağı nasıl düzenleyeceği belli değil. Orkut’u 13 yaşımdan beri kullanıyorum. Diyelim ki sosyal medya platformları kimlik kanıtı gerektiriyor, bir çocuk sahte belge sunamaz mı? Yayınlanan görselleri doğrulamak için platformların gerekli olduğunu varsayalım. Peki ya bir çocuk hiçbir şey paylaşmıyorsa ve sosyal medyayı yalnızca içerik tüketmek için kullanıyorsa ve bu süreçten kötü niyetli olarak etkileniyorsa?

Engelleme genellikle işe yaramaz. Aksine, yasaklı bir ürün, uygun yaptırımların olmaması halinde, çoğu insan için suçluluk duygusuna dönüşmektedir. Büyük gençlik isyanının olmazsa olmazıdır bu. Dünyanın dört bir yanındaki yasa koyucuların gençlere yönelik yasa tasarıları hazırlarken bunu anlamalarının zamanı geldi.

(Yazar, Yardımcı Yapımcı, NDTV’dir)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir