Rusya’nın askerleri biter bitmez bir barış anlaşmasına ihtiyacı var

Vladimir Putin’e göre Donald Trump’ın zaferi yeterince yakın zamanda gelemez. Putin’in, Moskova’nın Ukrayna’da (ABD’nin Virginia eyaleti kadar) büyük miktarda toprak elde edeceği, Ukrayna’nın tarafsız kalacağı ve NATO ya da Avrupa Birliği’ne katılma planlarını unutacağı bir anlaşmayı kabul edebileceği söyleniyor.

Her ne kadar Ukrayna savaş yorgunluğunu yaşıyor olsa da Rusya da öyle. Rusya, Ukrayna’nın Donetsk bölgesinde istikrarlı bir ilerleme kaydediyor ancak Kremlin hâlâ çatışmaya asker toplamakta zorluk yaşıyor. Kuzey Kore askerlerinin Ukrayna’da savaştığı yönündeki son açıklamalar bunu doğruluyor.

Rusya, Ukrayna’dan gelen ve Moskova’nın savaştaki ilk kıtalararası balistik füzesini ateşlediğine dair raporlarla savaşı tırmandırırken bile, bir barış anlaşmasının Kiev’in olduğu kadar Moskova’nın da çıkarına olacağı açıkça ortaya çıktı.

Batılı değerlendirmelere göre savaşın başında 115.000 ile 160.000 arası Rus askeri, yani Rus kuvvetlerinin %90’ı öldürülmüştü. 500.000 kişi de yaralandı. Bu kayıpları telafi etmek için Rusya ayda 20.000 yeni asker alıyor.

Rusya’da barış zamanında bile asker toplamak hiç bu kadar kolay olmamıştı. Askere alınanlar genellikle daha deneyimli askerler tarafından taciz ediliyor ve zorbalığa maruz kalıyor ve bu nedenle orduya katılmak birçok genç Rus tarafından kaçınılması gereken bir şey olarak görülüyor. olarak bilinir DedovşçinaRusların askere alınanlara yönelik zorbalığı, tacizi ve dövmesi, 17. yüzyılın sonlarından bu yana Rus ordusunda önemli bir eğlence olmuştur.

Sovyetler Birliği’nin dağılmasının ardından Rus medyası ordudaki korkunç koşulları ortaya çıkardı ve askerlerin yetersiz tıbbi bakım ve ciddi yetersiz beslenmeden muzdarip olduğuna dikkat çekti. Pek çok Rus, 1990’ların ortalarında Çeçenya’daki savaşa katılmak üzere gönderilen askerlere nasıl kötü muamele edildiğini de hatırlayabilir.

Rus hükümeti ortalama bir Rus askerinin güvenliği ve refahı konusunda endişe duymuyor gibi görünüyor. Ancak barış zamanlarında pek sevilmeyen aktif savaşa sürüklenmekten kaçınmaya yönelik bu umutsuz arzu daha da şiddetli hale geliyor.

Ordu aynı zamanda yoksulları ve dezavantajlıları yakalamak için büyük bir tuzak olarak görülüyor. Rus ordusuna askere alınanlar kıyma makinesine atılacak et olarak görülüyor; Mezarları görmezden geliniyor, bazen cenazelerin kimlikleri belirlenemiyor.

Askere alınanların çoğu, Başkurdistan, Çeçenistan, Saha Cumhuriyeti (Yakutya) ve Dağıstan gibi büyük yerli nüfusa sahip Uzak Doğu cumhuriyetlerinden veya Moskova’dan mümkün olduğunca uzakta olanlardan geliyordu.

Ancak Moskova’daki gençler bile giderek saldırganlaşan bir Rus devletiyle karşı karşıya. Yüz binlerce Rus’un ülkeden kaçması, hükümeti daha sert bir gözaltı yasa tasarısı uygulamaya zorladı.

Bu yıl 1 Kasım’da yürürlüğe giren yeni yasayla birlikte, taslak bildirimlerin posta yoluyla alınması yerine artık taslak bildirimler internet üzerinden gönderiliyor. Bildirim bir Rus adamın dijital gelen kutusuna girdiğinde, çağrılan kişilerin ülkeyi terk etmesi derhal yasaklanıyor ve ayrılmaya kalkışmaları halinde ağır cezalarla karşı karşıya kalabilecekler.

Bu, bir Rus erkeğinin vergi ödemek, pasaport veya ehliyet yenilemek veya herhangi bir devlet hizmeti almak için hükümetle temasa geçtiği her durumda, Rus hükümetinin onunla iletişime geçebileceği ve ona otomatik olarak bir askerlik kartı verebileceği anlamına geliyor. Rusya’da bir banka hesabı, ipotek veya araba kredisi sahibi olmak gibi çevrimiçi bir varlığa sahip olmak, taslaktan kaçmayı da zorlaştırıyor.

Savaşın başlangıcından bu yana Rus erkekleri askere alınmamak için her türlü taktiğe başvurdu; uyuşturucu bağımlısı gibi davranmak, tıbbi belgelerde sahtecilik yapmak ve hatta bazı durumlarda kendi kemiklerini kırmak.

Rusya’da yer değiştirmek veya başkasının adına gayrimenkul satın almak da yaygın bir taktikti ancak artık bu stratejiler daha da zorlaşıyor. Bu makale için röportaj yapılan bir kişi, 2006’dan beri Moskova’da yaşamamasına rağmen işe alındı. Yeni eleman bulmakta çaresiz kalan Rus hükümeti, yurt dışında yaşayan Rus vatandaşlarına zulmetmeye başvurdu.

Rusya ayrıca katiller ve çocuk tacizcileri de dahil olmak üzere mahkumları özel olarak işe aldı. Bu, Rusya’daki hapishane nüfusunun azalmasına yol açtı.

Ancak Putin’in adamları tükeniyor. Savunma Bakanlığı, daha fazla eleman çekmek için maaşları artırdı, bu da onları sivil işlerden daha kazançlı hale getirdi ve geçen yılın Kasım ayında askere giden kişilere verilen ikramiyeleri ikiye katladı.

Kuzey Kore ordusuna güvenmek başka bir çözüm sunuyor ancak Kuzey Kore kuvvetlerinin savaş deneyimi yok, farklı askeri taktikler kullanıyor ve çoğu Rusça konuşmuyor, bu da belirli savaş operasyonlarını koordine etmenin zorluğunu artırıyor.

Rus askerleri kendileriyle ne yapacaklarını bilmediklerinden şikayetçiydi. Her ne kadar bu Belarus’ta pek popüler olmasa da, Putin Belarus’u destek sağlamaya zorlayabilir çünkü Belarus askerleri Rus taktik ve operasyonlarına aşinadır.

Putin’in bir başka zayıflık işareti de geleneksel savaş taktiklerinin artık yeterli olmadığını göstermesi. 19 Kasım’da Putin, Ukrayna’nın ABD yapımı Atakum füzelerini kullanarak Rusya’nın batı Bryansk bölgesine düzenlediği saldırıya yanıt olarak nükleer silahların kullanılabileceği yönünde bir tehdit yayınladı.

Genellikle konvansiyonel savaş stratejileri başarılı olduğunda nükleer kullanım eşiğinin düşürülmesine gerek yoktur.

Açıkça görülüyor ki savaş Ukrayna için de iyi gitmiyor. Kendi işe alım sorunları ve toprak kayıpları yaşıyorlar. Ancak Putin’in müzakere masasına eninde sonunda güçlü bir konumdan geleceğini düşünmek yanlıştır. Neyse ki Putin’in adamları azalıyor olsa da ufukta bunu hesaba katmayan olumlu bir anlaşma olabilir.

(yazar: Natasha Lindstedt, Hükümet Bölümü Profesörü, Essex Üniversitesi)

(Açıklama Beyanı: Natasha Lindstaedt, bu makaleden yararlanabilecek herhangi bir şirket veya kuruluş için çalışmıyor, danışmanlık yapmıyor, hisse sahibi değil veya fon almıyor ve akademik görevinin ötesinde herhangi bir ilgili bağlılığı açıklamadı)

Bu makale The Conversation’dan Creative Commons lisansı altında yeniden yayınlanmıştır. Orijinal makaleyi okuyun.

(Başlık dışında bu hikaye NDTV personeli tarafından düzenlenmemiştir ve ortak bir yayından yayınlanmıştır.)