Roma’daki son papaz terzilerinden biri

Vatikan Şehri, Vatikan:

Boynunda bir ölçüm bandı ve parmağında bir yüksük bulunan Raniero Mancinelli, Katolik bir kardinale ayrılmış kırmızı şeritli siyah bir elbiseye iğne geçiriyor.

Roma’daki son dini terzilerden biri olan 86 yaşındaki İtalyan, “Bir kostümü hazırlamak iki ya da üç gün sürüyor: Ölçü almak, kesmek ve bir araya getirmek” diyor.

Mancinelli, bu hafta sonu 21 yeni kardinalin atanması töreni öncesinde, Vatikan’a bir taş atımı uzaklıktaki Borgo Pio’daki tarihi dükkanında çok çalışıyordu.

Papa Francis’in terfi ettirdiği kişilerin üçte biri başvurularını terziye iletti.

Mancinelli, gür siyah kaşlarıyla, dikdörtgen gözlüklerinin üzerinden hareketli bir şekilde hareket ederek ve ellerini gümüşi keçi sakalının arasından geçirerek, “Bana güveniyorlar ve ben de yaşadıkları yere, iklime ve maddi imkanlarına bağlı olarak ne yapacağımı biliyorum” dedi.

Altın kadehler, işlemeli başlıklar, mühür yüzükleri ve parlak haçlı tesbihler mağazanın vitrinlerini dolduruyor.

Mağazanın arka tarafındaki atölyesine girmek, zamanda geriye gitmek gibi: zeytin yeşili bir Necchi dikiş makinesi, Vatikan haritasının altındaki ahşap bir bankın üzerinde duruyor.

Yakındaki bir masanın üzerinde büyük bir makas ve eski bir dökme demir var.

Daha az lüks

Mancinelli, kızı ve torununun yardımıyla makas, iğne, makara ve düğmelerle silahlanıyor.

Yakınlarda iki kırmızı elbise asılıydı. Gelecekteki kardinallerin ayrıca “biretta” (kare şapka), “mozzetta” (dirsek uzunluğunda pelerin) ve “rocher” (beyaz dantelli elbise) ihtiyaçları olacak.

Terzi ayrıca rahipler için siyah elbiseleri ve beyaz yakaları, piskoposların giydiği cüppeleri ve mor kemerleri de dikiyor.

Daha önce kullanılan lüks ipeğin yerini bugün “hafif ve ucuz yün” aldı ve bir rahip giysisinin fiyatı artık yaklaşık 200 avroya (210 dolar) mal oluyor.

Aslen orta İtalya’nın Marche bölgesinden olan Mancinelli, yedi papanın emrinde çalıştı ancak mesleğe “tesadüfen” girdi.

AFP’ye verdiği demeçte, “Bir gün bana Vatikan için kıyafet yapma işi teklif edildi” dedi.

“Bu şekilde yavaş yavaş, dikkatli bir şekilde başladım ama hemen hoşuma gittiğini gördüm.”

Mancinelli, 1950’lerin sonlarında Roma’da Pius XII yönetiminde becerilerini geliştirdikten sonra, 1962’de kendi şirketini açtı.

Çok yüksek yakaları tercih eden kardinaller ve din adamlarının giydiği “6-7 metrelik ipekten” uzun kırmızı trenlere duyulan nostaljiyi anımsıyor.

Ancak kilise modası değişiyor.

1960’lardaki İkinci Vatikan Konsili’nin Kilise’yi daha modern bir çağa taşımasının ardından giyim daha basit hale geldi.

Seleflerinin giydiği kürk ve kadifeleri giymeyi reddeden Papa Francis döneminde daha mütevazı hale geldiler.

Mancinelli, rahip kıyafetlerinin artık “daha hafif, daha ucuz, daha az lüks ve daha az gösterişli” olduğunu söyledi.

“Maestro”

Atölye Mancinelli ve papaların portreleriyle dolu. Arjantinli Francis de dahil olmak üzere son üçe kişisel olarak elbiseler dikti.

Ancak onu motive eden şey din adamlarıyla olan “olağanüstü” ilişkisiydi ve ona zorlu bir salgının ardından kapılarını yeniden açma gücü verdi.

“Bana bu enerjiyi, bu çalışma arzusunu veren onlar” dedi.

Dünyanın her yerinden din adamları Roma ziyaretleri sırasında buraya gelirler.

Bazıları arkadaş oldu, bazıları ise Katolik hiyerarşisinin basamaklarına tırmandı.

Onlarca yıldır sektör sanayileştikçe kilise terzilerinin sayısının azaldığı görülüyor.

“Bu çok özel bir iş, her şey elle yapılıyor” diye ekledi.

Ancak bir kişi asırlık becerileri öğreniyor.

Mancinelli’nin 23 yaşındaki torunu Lorenzo Di Toro, son üç yıldır onunla birlikte çalışıyor.

Dekorla tamamen tezat oluşturan bir kapüşonlu üst ve spor ayakkabı giyen Di Toro, “Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim” dedi.

Büyükbabası “çok talepkar” ve “en küçük ayrıntılara dikkat ediyor.”

Ancak Di Toro, aile işini Mancinelli’den devralmaya hazır olduğunu söyledi.

Dedi ki: “Her zaman ondan bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum çünkü sonuçta o bir usta.”

(Başlık dışında bu hikaye NDTV personeli tarafından düzenlenmemiştir ve ortak bir yayından yayınlanmıştır.)