Kategori: Genel

Günlerce süren medya heyecanının ardından ŞİÖ zirvesi nihayet Dışişleri Bakanı S. Jaishankar’dan İslamabad’a. Hindistan ve Pakistan hakkındaki tüm spekülasyonlara rağmen, Şangay İşbirliği Örgütü Hükümet Başkanları Konseyi’nin 23. toplantısını Jaishankar’ın güneş gözlükleri hatırlayabilir. Sosyal medyanın yoğun olarak incelendiği bu dönemde, Jaishankar’ın zarif bir şekilde güneş gözlüklerini taktığı küçük bir klip, artık geniş çapta dolaşıma girdi ve Hindistan’ın Pakistan’la ilişkilerde kendine olan güveninin bir simgesi haline geldi. Her ne kadar bu kulağa komik gelse de, bugün Hindistan dış politikasının tahayyülünde Pakistan’dan geriye kalan tek şey, diplomatlarımızın üslup ve beden dilinin şifrelerinin çözülmesidir.

Ancak tabii ki Yeni Delhi, Jaishankar’ı ŞİÖ zirvesine katılmak üzere İslamabad’a göndererek aynı zamanda ŞİÖ ortaklarıyla bağlarını sürdürme mesajı da veriyordu. Geçtiğimiz yıl Bilawal Butto Zardari, Şanghay İşbirliği Örgütü toplantısına katılmak üzere Goa’yı ziyaret ettiğinde, 2011’den bu yana Hindistan’ı ziyaret eden ilk Pakistan dışişleri bakanı oldu. Şimdi Jaishankar, yaklaşık on yıl içinde Pakistan’ı ziyaret eden ilk Hindistan dışişleri bakanı oldu. Ancak bu ziyaretler, iki komşu arasındaki ikili ilişkilerin daha geniş şemasında büyük ölçüde önemsizdi.

Terör ortalığı karıştırmaya devam ediyor

2001 yılında kurulan ve Rusya, Çin, Hindistan, Pakistan, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Özbekistan ve İran’dan oluşan Şanghay İşbirliği Örgütü, aşırıcılık ve terörizm gibi bölgesel güvenlik sorunlarıyla mücadele etmek için bir platform olarak başlayan bir Avrasya grubudur. Daha sonra ticaret ve yatırımın kolaylaştırılması ve ekonomik ilişkilerin güçlendirilmesini kapsayacak şekilde genişletildi.

ŞİÖ, kuruluşundan bu yana, Tüzüğü’nün 1. maddesinde belirtildiği üzere terörizm, ayrılıkçılık ve aşırıcılıkla mücadeleye öncelik vermiştir. Hindistan, Avrasya genelinde bağlantı ve sosyo-ekonomik kalkınmayı teşvik etmek için çalışırken, kuzeybatı sınırındaki terörizmi ve terörist grupları ortadan kaldırmaya odaklandı. Ancak ŞİÖ’nün hedeflerine rağmen bazı üye devletlerin terörizmi bir dış politika aracı olarak kullanmaya başvurması Avrasya’da ve Hindistan’a karşı gerilimi artırdı.

Üye ülkeler arasında değişen jeopolitik çıkarlar, Şanghay İşbirliği Örgütü’nün devlet destekli terörizme karşı mücadeledeki etkinliğini engelledi. Yeni Delhi sürekli olarak terörle mücadelede daha fazla işbirliği çağrısında bulundu ve özellikle Pakistan merkezli gruplarla ilgili olarak devlet destekli terörizmle ilgili endişelerini dile getirdi. Ancak bunun yalnızca sınırlı bir başarısı oldu. Dahası, Afganistan’da barış, refah ve istikrarın sağlanmasına ilişkin farklı görüşler, bu Avrasya örgütünün karşı karşıya olduğu zorlukların altını çizmektedir; zira üye devletler sıklıkla kendi çıkarlarını, bölgede barışa yönelik kolektif bir vizyondan daha öncelikli tutmaktadır.

“Üç Kötülük”

İslamabad’daki toplantıda Jaishankar, ŞİÖ’ye orijinal yetkisini ve temellere bağlı kalma ihtiyacını hatırlattı. “Kalkınma ve büyümenin barış ve istikrar gerektirdiği açıktır. Şartın da açıkça belirttiği gibi, bu, ‘üç kötülük’ karşısında kararlılık ve taviz vermeme anlamına gelir. ayrılıkçılık, öyle olmak zordur.” Ticareti, enerji akışını, bağlantıyı ve insanlar arası alışverişi paralel olarak teşvik etmesi muhtemeldir.”

Eğer yukarıdaki hedef Pakistan ise, o zaman Çin de şunları söylerken esirgenmedi: “…işbirliği karşılıklı saygıya, egemen eşitliğe, toprak bütünlüğünün ve egemenliğin tanınmasına dayanmalı ve tek taraflı gündemler üzerine değil, gerçek ortaklıklar üzerine inşa edilmelidir. Bir örgüt “Şangay İşbirliği Konseyi ilerlemeli” olamaz. “Özellikle ticaret ve transitle ilgili olarak küresel uygulamaları dikkatli seçersek.” Belirtilen politikası doğrultusunda Hindistan, Çin’in “Tek Kuşak, Tek Yol” girişimini desteklemeyi reddetti ve bu nedenle Şangay İşbirliği Örgütü’nde öne çıktı. diğer üyeler Çin’in bağlantı girişimine desteklerini yinelediler.

ŞİÖ toplantısı Pakistan’la değil Orta Asya’yla ilgiliydi

Pakistan ve Çin’in yarattığı zorluklara rağmen Orta Asya, Hindistan’ın dış politikasında önemli bir öncelik olmaya devam ediyor. Jaishankar’ın İslamabad ziyareti bunun kanıtıydı. Hindistan, 2017 yılında tam üye olduğundan bu yana terörle mücadeleye öncelik vermiş ve bu acil soruna çözüm bulmak için daha güçlü terörle mücadele tedbirlerini ve üye devletler arasında iş birliğini artırmayı savunmaya devam etmektedir. Hindistan’ın yaklaşımı aynı zamanda daha geniş dış politika hedefleri doğrultusunda Avrasya genelinde bağlantı ve sosyo-ekonomik kalkınmaya da odaklanıyor. Kuzey-Güney Uluslararası Taşımacılık Koridoru ve Chabahar Limanı Projesi gibi girişimler, Yeni Delhi’nin bölge içindeki ticareti ve bağlantıyı artırma konusundaki kararlılığını gösteriyor.

Ancak Pakistan’la ilişkinin yakın zamanda değişmesi pek mümkün görünmüyor. Jaishankar, yalnızca birkaç ay önce Pakistan’la “sürekli diyalog çağının” sona erdiğini ilan etti. “Eylemlerin sonuçları vardır ve Jammu ve Keşmir söz konusu olduğunda 370. madde uygulandı” [away with]. Şimdi mesele Pakistan’la nasıl bir ilişki düşünebileceğimizdir. Biz pasif değiliz. “Olaylar olumlu da olsa olumsuz da olsa yanıt vereceğiz” dedi. Modi hükümeti açısından karşı tarafta yaklaşımını değiştirmeye değer bir teşvik ya da muhatap yok. Jaishankar, İslamabad ziyareti aracılığıyla Şangay İşbirliği Örgütü üyelerine, Yeni Delhi’nin Pakistan’da karşılaştığı zorluklara rağmen bölgesel gruplaşmaya bağlı kalmaya devam ettiğinin ve bunun sadece bir yan gösteri olduğunun sinyalini veriyordu.

(Harsh V. Pant, Observer Research Foundation’da çalışmalar ve dış politikadan sorumlu başkan yardımcısı ve Londra’daki King’s College’da uluslararası ilişkiler profesörüdür.)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir