Kanser bakımında akıl sorunları; Hissediyorum öyleyse varım

Her gün kanserin dokunduğu hayatların yanında yürüyorum. Bir psikiyatrist-onkolog olarak rolüm, hastalarla daha derin duygusal, sosyal, manevi ve psikolojik düzeyde bağlantı kurmak için klinik boyutların ötesine geçiyor. Bu yolculukta kanser beni de derinden etkiledi, hayata bakış açım üzerinde kalıcı bir etki bıraktı. Bazı hikayeler ilham verici, bazıları dokunaklı ama hepsi bana hayatın kırılganlığını hatırlatıyor.

Kanser yolculuğunun psikolojik yönü

Tıp bilimindeki ilerlemeler sayesinde kansere karşı mücadelemizde çok yol kat ettik. Bir zamanlar ölümcül bir teşhis olan şey, artık çoğu kişi için zor ama aşılabilir bir bölüm haline geldi; giderek daha fazla insanın hayatlarını geri almak için izlediği bir yol. İşim, hastalara tedavi yolculuklarında zorlu arazilerde rehberlik etmeyi içeriyor. Herkese uyan tek bir yaklaşım yoktur; Her insanın yolculuğu benzersizdir. Her hasta kendi deneyimlerini, korkularını ve güçlü yanlarını beraberinde getirir ve benim görevim onların hikayelerini onurlandırmak ve önlerindeki yol ile yüzleşmeleri için onları güçlendirmektir.

Bunun sonunda, kanserle ilgili samimi deneyimimden edindiğim içgörüleri, kendinizi güçlü hissetmenizi sağlayacak içgörüleri sizinle paylaşmayı umuyorum. Sizinle bir umut ve dayanıklılık öyküsünü paylaşmak istiyorum çünkü bu nitelikler yalnızca hastayı değil, aynı zamanda tüm sevdiklerini de neşelendirir.

Bir yıl önce bir sevk aldım ve bu bir vakaydı; sağlam iradeli kişilikleri ve tedaviye karşı güçlü dirençleriyle tanınan tanınmış bir bilim adamı ve eşi. Durumu neredeyse hayal edebiliyorum. Hiç tereddüt etmeden önce onunla tanışmaya karar verdim.

Odasına girdiğimde konuşamadan sözümü kesti. “Kimsin sen? Psikolog musun?” Sakinliğimi korumaya çalışarak hafifçe başımı salladım. Ama cevabımı beklemedi ve şöyle dedi: “Canım, lütfen git!” Hayatım boyunca kontrol bendeydi ve bununla nasıl başa çıkacağımı tam olarak biliyorum. “Bana nasıl hissedeceğimi söyleyecek bir terapiste ihtiyacım yok.”

Bu bizim ilk karşılaşmamızdı; ellili yaşlarında, güçlü ve iddialı, hakimiyet saçan bir duruşa sahip bir kadın. Bu yeni kırılganlıkla yüzleşmek konusundaki yoğun isteksizliğinin yanı sıra, geçmişteki otoritesinin ve gururunun ağırlığını da hissedebiliyordum. Ancak çalışmamızın tam olarak burada başlaması gerektiğini biliyordum.

Kibarca oradan ayrıldım ve buluşmak istemezse sorun olmayacağını ama fikrini değiştirirse orada olacağımı söyledim. Sonraki iki ay boyunca kocasıyla birkaç kez görüştü ama benden uzak durmaya devam etti. Sonra bir gün kemoterapi günlerinde hastane lobisinde buluştuk ve karşılıklı hoş sohbetler yaptık. Biraz daha zayıf görünüyordu ve ona nasıl olduğunu sorduğumda sadece “Nasıl olduğumu görebilirsin” dedi. Ben de onun iyi bir ilerleme kaydettiğini duyduğumu ve her şeyin yolunda olduğunu söyleyerek onlara güven verici sözlerle ayrıldım.

Şaşırtıcı bir şekilde benden tekrar buluşmamızı istedi. Sıradan bir sohbet olarak başlayan sohbet, iki saat süren derin bir sohbete dönüştü. Meme kanserinin hayatını nasıl yeniden şekillendirdiğini, onu başkalarına bağımlı olmaya zorladığını samimi bir şekilde anlattı; bu, her zaman destekçi ve lider olan biri için zor bir gerçeklikti. Kendini esenliğe ve sağlıklı bir yaşam tarzına adamış biri olarak gördüğü için teşhisini sevdikleriyle paylaşma konusunda isteksizdi. Uzun bir süre bu durumu kabullenmeye hazır değildi ve sosyal etkileşimlerden tamamen çekildi.

Seanslarımız sırasında yavaş yavaş yumuşamaya başladı. Çevresindekilere minnettarlığını ifade ederek tedaviyi olumlu bir bakış açısıyla kabul etmeye başladı. Bu dönüşüm sadece onun sağlığına katkıda bulunmakla kalmadı, aynı zamanda onun gücünün ve umudunun kendilerini de ayağa kaldırdığını hisseden bakıcılarına da büyük bir rahatlama sağladı.

Toplumumuzda hâlâ gölge düşüren kansere ilişkin derin kaygılar bulunmaktadır. Avantajlarına ve niteliklerine rağmen, hastalığın sınırlı bir şekilde anlaşılmasına yol açmıştır. Ameliyat fikri ve bunun vücut imajı üzerindeki etkileri aklından çıkmıyordu. Durumunu anlamaya açık olmadığı için kaçınılabilecek duygusal acılara katlandı.

Kanser tedavisinin etkinliği konusunda bazı şüpheler devam etse de umut dolu bir geleceğe, kanserin umutsuzluk yaratmadığı bir geleceğe doğru ilerlediğimize inanıyorum. Kanser artık umutsuz bir tanı değil; Onunla yüzleşmek için gereken cesaret, kararlılık ve destekle yüzleşilebilir.

Her ne kadar dönüşümü içeriden gelse de, bir psikiyatrist-onkolog olarak gizli duygularını kanalize etmesine yardımcı oldum. Çoğu zaman, hayatlarını kontrol eden insanların duygularını da kontrol edebildiklerini varsayarız, ancak gerçek güç, kendimize hissetme izni vermekte yatar. İyi ya da kötü duygularımızı kabul etmek iyileşmenin kapısını açar. Değişim içeriden gelmelidir; Biz sadece yol boyunca rehberiz.

Tedavisini tamamlayan oyuncu, ailesi ve arkadaşlarıyla birlikte kansere karşı zaferini kutladı. Kızı bana tedavi sonrasında eskisinden daha memnun ve belki de daha mutlu göründüğünü söyledi.

Kanser tedavisi sadece fiziksel bir mücadele değildir; Aynı zamanda duygusaldır. Bu duygularla yüzleşme gücü, tıbbi tedavinin kendisi kadar hayati öneme sahiptir. Psiko-onkoloji bu dengeyi destekleyerek hastaların dayanıklılık geliştirmelerine yardımcı olur. Düşüncelerimiz, duygularımız ve anılarımız tepkilerimizi şekillendirir ve çimlerin baktığımız yerde yeşil olduğunu unutmamalıyız. Zihnimiz hemen hemen aynı şekilde çalışır. Ne hissediyorsak o oluruz ve düşüncelerimizi ve eylemlerimizi yönlendirmek bizim elimizdedir. Bazılarımızın bu yolda desteğe ihtiyacı olabilir, bazılarımızın ise ihtiyacı olmayabilir.

Yasal Uyarı: Tavsiye içeren bu içerik yalnızca genel bilgi sağlar. Hiçbir şekilde nitelikli tıbbi görüşün yerini tutmaz. Daha fazla bilgi için daima bir uzmana veya kendi doktorunuza danışın. NDTV bu bilgilerin sorumluluğunu üstlenmez.