Kamala Harris’in gerçekte neden bahsettiğini hâlâ bilmiyoruz

Oylama gününe iki haftadan az bir süre kala, ABD başkanlık yarışı çıldırtıcı derecede çıkmaza girmiş ve istatistiksel olarak sıkı olmaya devam ediyor. Burada yüzde puanlık bir artış, oradaki bir kırılma zafer ya da yenilgi anlamına gelebilir.

Bununla birlikte, Donald Trump’ın son dakika ivmesi var gibi görünürken, Kamala Harris geleneksel seçmenlerin bir yüzdesini kaybederken yeni seçmenler kazanmaya çalışıyor gibi görünüyor. Çeşitli ulusal anketlerin ortalaması hala Harris’in %48,1 ve Trump’ın %46,4 önde olduğunu gösterse de, Ağustos’taki dört puanlık farkı daraldı ve “havayı” bir miktar değiştirdi. Ancak ulusal anketler gerçek hikayeyi anlatmıyor; başkanlık seçimlerindeki karmaşık Seçici Kurul sistemi nedeniyle eylemin gerçekleştiği eyalet anketleri.

Savaş alanı olarak adlandırılan yedi eyaletten (Pennsylvania, Wisconsin, Michigan, Georgia, Arizona, Nevada ve Kuzey Carolina) Trump beş eyalette, Harris ise iki eyalette önde; bu da işlerin onun lehine döndüğünün bir göstergesi. Ancak bunların hepsi hata payı dahilindedir.

“Duygular” kampanyasının ötesinde.

Geçtiğimiz hafta, popüler anketör Nate Silver, Seçim Kurulunun Cumhuriyetçilere karşı önyargılı olmasından, seçmenlerin ekonomiye ilişkin olumsuz algılarından ve Harris White’ın başkanlığını yaptığı mevcut yönetim altında yasadışı göçün artmasından Trump’ın kazanabileceği 24 nedeni sıraladı. . Siyah ve Latin erkeklerin oylarının Trump’a kayması ve daha da önemlisi Harris’in kendisini bu konularda yankı uyandıracak şekilde tanımlamadaki başarısızlığı.

Bir “neşe savaşçısı” olmak ve “iyi hisler” kampanyası yürütmek yetersiz kalıyor; seçmenler güçlülerin söylediklerinden değil enflasyondan endişeleniyor. Harris neredeyse dört yıldır görevde ama yönetimin başarısız politikalarından kendisine uygun bir şekilde uzaklaşamıyor gibi görünüyor.

O halde Cumhuriyetçiler şu anda biraz yaygara yaparken Demokratların gergin olması sürpriz değil. Ancak işler yeniden tersine dönebilir çünkü kamuoyu yoklamaları yanlış olabilir ve son iki seçim döneminde de yanlış olmuş olabilir. Seçmen katılımına ve Demokratların açık bir avantaja sahip olduğu zemin oyununa bağlı olarak son aşamada işler her iki yönde de değişebilir. Demokratların da daha fazla parası var: Harris’in kampanyası küçük ve büyük bağışlarla 1 milyar dolar topladı.

Harris’in uyarıları işe yaramıyor

Peki kararsızları etkilemek için tartışmaları kapatmaya ne dersiniz? Trump ve Harris de benzer bir iddiada bulunuyor: “Bana oy verin çünkü diğeri demokrasiye, yaşam tarzınıza ve Amerika’nın kendisine bir tehdittir.” Trump’ın cephaneliği her zaman kıyametin tonlarını taşırken – Demokratlar “gizli komünistler”, Harris “aşırı solcu”, “yasadışı göçmenler işgal ediyor” ve “dünya kaos içinde” – Harris aynı zamanda ABD’de de ateşlendi. son.

Saldırıları giderek daha belirgin hale geliyor. Trump’ı zehirli, tehlikeli, kontrolsüz, istikrarsız, hatta sözde diktatör ve bir fikrin peşinden bir dakika bile gidemeyen bir adam olarak tasvir etmekle meşgul. İkinci bir Trump yönetimi, aşırı muhafazakarların hazırladığı radikal bir gündem olan Proje 2025’in canlı bir tezahürü olacak. Plan, hükümet çalışanlarının toplu olarak işten çıkarılmasını ve tüm eğitim departmanının dağıtılmasını içeriyor.

Sorun şu ki, özellikle mavi yakalı seçmenler söz konusu olduğunda uyarılar işe yaramıyor. Kampanyası yanlış çiviyi vurarak hata yapmış olabilir. Seçmen zaten Trump’ın ciddi kusurlarını fark edip harekete geçti. Beğenmediklerini filtreliyorlar. Kışkırtıcı söylemi ve orduyu Amerikalı dostlarının (Demokratların) üzerine salma yönündeki tehditleri, bir eylem planından ziyade retorik olarak görülüyor. İki suikast girişiminin ardından, özellikle Demokratların kendisini hukuki meselelere bulaştırarak sınırlarını aştığını düşünenlerin sempatisinden de faydalanıyor.

Belirtilmemiş filtre

Harris ise tam tersine birçok Amerikalı için büyük ölçüde tanımsız kalıyor. Büyük işleri devralacak bir popülist mi, yoksa kendi yolunda mı yüzecek? Yasadışı göçle ilgili tutumunu ve ekonomiyi düzeltmek için farklı olarak neler yapabileceğini açıklama fırsatı bulduğunda bile, farklı bir tonda konuşmak yerine tedbirli davrandı. Bu, mevcut yönetimin sicilini koruduğu ve değişime aday olmadığı fikrini güçlendirdi, “Sayfayı çevirecek” diyor.

Seçmenler, ister ekonomi, ister kırılan sınırlar, ister iki şiddetli savaşla ilgili olsun, bu yönetimin politikalarında “değişime” aç. Trump başından beri tüm bu konuları tartıştı ve Demokratların başarısızlığı anlatısını bu üç konu üzerinden kurdu.

Harris erkek seçmenlerle mücadele etse de üreme hakları konusunda kadınlar karşısında avantajlı durumda. Trump bunu nasıl satarsa ​​satsın, Yüksek Mahkeme’nin atadığı kişilerin Roe v. Wade’i yürürlükten kaldırarak bir kadının kürtaj hakkını elinden aldığı gerçeğinden kaçamaz. Mahkeme konuyu eyaletlere havale etti ve bu da bazı eyaletlerde altı haftalık hamilelikten sonra kürtajın yasaklanmasıyla birlikte bir dizi kısıtlayıcı yasanın ortaya çıkmasına yol açtı. Harris bu konu hakkında konuşurken başkalarının aksine tutkulu. Kadınları her zamankinden daha fazla sayıda ortaya çıkmaya motive etmek için bunu sonuna kadar sürdürmesi gerekiyor. Aynı zamanda yasadışı göçün daha iyi yönetilmesi gerektiğini de kabul edebilirdi.

Demokratlar ve liberaller, hüküm giymiş bir suçlu olan Trump’ın Beyaz Saray’ı yeniden kazanabileceği konusunda öfkeli ancak seçmenlerin aklında başka şeyler var. Harris’in Trump’la bağlarını koparan ve onu gizli faşist olarak gören Cumhuriyetçileri belediye binası toplantılarında sergilemesinin hiçbir faydası yok. Kaç Cumhuriyetçinin bunu destekleyen mektupları imzaladığı önemli değil. Önemli olan, bu geç aşamada bile büyük ölçüde web sitesiyle sınırlı kalan planları, politikaları ve eğilimleridir. Bunlar seçmenlere yönelik etkili mesajlara dönüştürülmedi.

McDonald’s’ta grev

Ekonomik popülizm Trump için iyi işliyor. Geçtiğimiz Pazar günü Pennsylvania’daki bir McDonald’s’a patates kızartması pişirmek ve arabaya servis penceresinden siparişleri teslim etmek için geldi. Ustaca bir siyasi hamleydi ve sıradan insanlar nezdindeki imajını güçlendirdi. Sistemle sonsuza kadar oyun oynayan bir milyarder nasıl işçi sınıfına mesih rolü oynayabilir? Bu bir sır olarak kalacak, ancak bu noktada bir tarafın mesajı diğerine üstün geldi.

Demokrat Parti’nin işçi sınıfı seçmenleriyle (siyahlar, beyazlar ve Latinler) kopması bazıları için şok etkisi yarattı, ancak bu bir süredir devam ediyor. Cumhuriyetçiler güpegündüz seçim bölgesini çalarken, Demokratlar “uyandırma” oyunu oynayıp partinin aşırı uçlarını yatıştırmakla meşguldü. Bu süreçte Demokratlar, Kaliforniya ve New York’ta yaşamayan sıradan Amerikalıların çoğunluğuyla bağlarını kaybetti.

(Seema Sirohi, Washington D.C.’de yaşayan bir köşe yazarıdır ve ilişkinin son 30 yılını konu alan Friends with Benefits: The Story of India and the United States kitabının yazarıdır.)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir