Jharkhand kömür işçilerinin kursu ve hayatta kalma ağırlığı

Bhopal:

48 saatten kısa bir süre içinde Jharkhand yeni hükümeti seçmek için oylamaya başlayacak.

Giridih ve Bokaro’daki kömür madencileri için her seçim, sefil sosyal ve ekonomik şanslarını iyileştirmek için bir miktar umut sunuyor, ancak her biri eninde sonunda hiçliğe dönüşüyor, her gün yerin derinliklerine gömülmüş uzun saatler süren çalışmayla ve her biri hayatta kalma mücadelesiyle dolu. . .

Burada, bu madenlerde, terk edilmiş ocakların kalıntılarından kömür çıkararak kendilerini yaralanma ve hatta ölüm riskine maruz bırakıyorlar. Geçimleri bu gezilere bağlı ve binlercesi de birkaç yüz rupi kazanmak için bisiklete 200 kg’dan fazla kömür yükleyip kavurucu yazlar ve nemli muson yağmurlarında günde sekiz saat boyunca iterek günlük kömür yolculuklarına bağlı. . günlük.

Şubat ayında, Nisan ve Haziran ayındaki genel seçimlerden haftalar önce, Milletvekili Rahul Gandhi, karşılaştıkları günlük travmayı vurgulamaya çalıştı; 200 kiloluk kömür yüklü bir bisikleti itmeye çalıştı ve adalet çağrısında bulunarak bu adamlara sıkı çalışmalarının karşılığında daha iyi ücret ödenmesi çağrısında bulundu.

Ancak bu unvana ve Kongre’nin Jharkhand’daki iktidar ittifakının bir parçası olmasına rağmen, bu “döngülü kömür işçilerinin” hayatları her zamanki gibi değişmeden ve zor olmaya devam ediyor.

Yanlarında, bu kömür yüklü bisikletleri tepeye itmeye yardım etmeleri için 100 rupi ödenen adamlara rastlarlar ve bu, tek amacı hayatta kalmak olan karmaşık bir hayatta kalma ekosistemine katkıda bulunur.

Hepsi, “seçim sırasında istihdam sözü veren ancak kazandıktan sonra ortadan kaybolan” yasa koyucu ve yasa koyucuların “istihdam eksikliğinden” yakınıyor. Ancak her seçimde oy verdiklerini söylüyorlar çünkü “tüm sahip olduğumuz bu… zayıf bir umut… belki yanlış… ama yine de umut.”

Mathura Ravidas

“Adım Mathura Ravidas. Bokaro’daki Asurbandh’da yaşıyorum.”

Ravidas bisikletine her gün yaklaşık 240 kg kömür yüklüyor. Bunu 650 rupi’ye alıyor ve 900 rupi’ye satıyor. NDTV’ye verdiği demeçte, “Kâr çok fazla değil ama bizi ayakta tutmaya yetiyor” dedi.

Ravidas’ın altı çocuğu var ve ailenin geçimini sağlayan tek kişi. Yaşadığı yerde başka bir iş ya da gelir kaynağı olmadığını söylüyor.

“Geri dönüş (kömürle) çok yorucu… Bazen tırmanış çok dik ve yük çok ağır oluyor, tökezliyorum, düşüyorum ve yaralanıyorum. Eve varmak sadece altı ya da yedi saat sürüyor. Çocuklarım için her zaman daha iyi bir hayat olacak, onların bu yükü taşımak zorunda olmadıkları bir hayat.”

“Rahul Gandhi’nin kim olduğunu bilmiyorum… gelip bizimki gibi kömür yüklü bir bisikleti itmeye çalışan lider. Birinin bunu fark etmesi güzel… ama biz hala gerçek değişimi bekliyoruz. Her gün riske giriyoruz NDTV’ye verdiği demeçte, “Sakinleşmesini umarak hayatımızı sürdürüyoruz. Bir gün bu yükü taşımanın acısı.”

Munna Yadav

“Ben Munna Yadav. Bugün sabah saat 2’de Giridih’den ayrıldım ve kömürümü satmak için Chutki Kargadiha’ya (yaklaşık 25 km) ulaştım. Bisikletim yaklaşık 300 kg’lık 15 sepet taşıyordu. Her birini Rs’ye satıyorum. 220 rupi için. Sekiz aile üyem var ve yolculuk başına 500-600 rupi kazanıyorum.

“Son 20 yıldır hayatım bu, ama yaşlandıkça zorlaşıyor. Gecenin karanlığında bu yükü taşıyarak uyanıyorum. Sanırım her seçimde… belki bu sefer MLA bunu yapar” Sözlerini tutun ve bu işi arkamızda bırakma fırsatını bize verin.” …”.

Yadav, NDTV’ye, köyünde bu işi yapan 100 ila 150 kişinin bulunduğunu söyledi.

“Hastalandığımızda Pencap’taki hastaneye gitmek zorunda kalıyoruz çünkü yakınımızda sağlık hizmeti yok. Bu yükten uzak bir hayat hayal ediyorum… Hükümeti kim kurarsa kursun, çocuklarım daha iyi fırsatlara sahip olabilir. umarım dinlerler. O zamana kadar bu yükü taşıyacağız.”

Görünmez ama vazgeçilmez işgücü

Jharkhand’da kömür hayatta kalmayı ve zorluğu temsil ediyor.

Jharkhand, kömür rezervlerinin yüzde 27,3’ü de dahil olmak üzere Hindistan’ın maden zenginliğinin yaklaşık yüzde 40’ını elinde tutuyor ve bu da onu ülkedeki en büyük kömür üreten eyalet yapıyor.

Kasım 2022’de eyalet hükümeti, kömüre bağımlı bölgelerin ihtiyaçlarını karşılamak ve daha sürdürülebilir geçim kaynaklarına geçiş yapmak için bir Adil Geçiş Görev Gücü kurdu. Ancak bu girişime rağmen Ravidas ve Yadav gibi işçiler görünmez kalıyor.