Hindistan ‘Tek Millet, Tek Seçim’ ilkesini yeniden değerlendirirken, 7 ülke daha rol oynuyor

Yeni Delhi:

Hindistan, vatandaşların merkezi hükümeti ve ilgili (federal) eyalet hükümetlerini seçtiği tek, birleşik ve kitlesel seçimlere dayalı bir sisteme geçmeyi hedefliyor.

Bu, Hindistan’ın bu seçim sistemini ilk denemesi olmayacak. Ülke 1947’de bağımsızlığını kazandığında kurucu babalar şu seçim modelini planlamışlardı: parlamento ve eyalet meclisi seçimlerinin eş zamanlı yapılması. Ülkede 1952’de yapılan ilk seçimlerden bu yana Hindistan’da oy verme yöntemi bu oldu.

Ancak 1967’de Hindistan’ın “tek ulus, tek seçim” formülüyle son kez oy kullanmasıyla her şey değişti. O zamanlar, dört aşamada oy kullanan Uttar Pradesh (eski adıyla Birleşik Eyaletler) dışında tüm Hindistan tek aşamada oy kullanıyordu. Anket aynı yılın 15-21 Şubat tarihleri ​​arasında yapıldı. Bu, Hindistan’da yapılan bu tür dördüncü seçimdi ve 520 Lok Sabha sandalyesi ve 3.563 Meclis seçim bölgesi için milletvekilleri ve MLA’ları seçmek üzere anketler düzenlendi.

Koalisyon siyaseti dönemi zirveye ulaştı ve sonuçta ülkede eş zamanlı seçimlerin sona ermesine yol açtı. 1967’ye kadar Kongre Hindistan’ı yöneten tek partiydi ancak o zamana kadar birçok zorlukla ve aksilikle karşı karşıyaydı. Hindistan’ın ilk Başbakanı Jawaharlal Nehru ölmüştü ve kızı Indira Gandhi önemli müttefiklerin baskısıyla karşı karşıyaydı. Kongre yaygın bir görev karşıtlığının yanı sıra bir iç güç mücadelesiyle de karşı karşıyaydı ve bunun da ötesinde Hindistan, Çin’e karşı 1962 savaşını kaybetmişti.

Altmış yıl sonra Hindistan şimdi “tek ulus, tek seçim” ilkesini sürdürmenin yollarını arıyor. Başbakanın başkanlığındaki Federal Kabine öneriyi onayladı ve uygulanmasına ilişkin yasa tasarılarını onayladı. Artık norm haline gelmesi için anayasal olarak onaylanması amacıyla mevcut kış oturumunda Parlamentonun önüne sunulması muhtemel.

Diğer ülkelerde eş zamanlı seçim yapılıyor

Bu aşamaya gelmeden önce üst düzey bir komite oluşturuldu. Eski Başkan Ram Nath Kovind tarafından yönetildi. Komisyon, Hindistan’ın geçmişte bu tür seçimleri nasıl yaptığını ve o dönemde hangi boşlukların bulunduğunu incelemekle kalmadı, aynı zamanda bu tür seçimlerin dünya çapında nasıl yapıldığına dair de kapsamlı araştırmalar yaptı.

Komisyon, küresel araştırması sırasında, her biri eş zamanlı seçim yapan ve bunu başaran yedi ülkeye (Güney Afrika, İsveç, Belçika, Almanya, Endonezya, Filipinler ve Japonya) odaklandı. Komite daha sonra bulgularını ve önerilen iş modelini bu yılın başlarında Hindistan Cumhurbaşkanı Draupadi Murmu’ya sundu.

Komite, raporunda, eş zamanlı seçimlerin nasıl yapılacağını anlamak için benzer seçim süreçlerine sahip ülkelerin ayrıntılı karşılaştırmalı analizinin çalışıldığını belirtti. Birleşik ve eş zamanlı kamuoyu yoklamaları yürüten farklı ülkelerin çoklu modellerini anlamanın amacı, uluslararası en iyi uygulamaları belirleyip benimsemek ve seçim sürecinde bütünlüğü ve şeffaflığı sağlamaktı.

Raporda, “Güney Afrika’da seçmenler hem Ulusal Meclis hem de eyalet meclisleri için aynı anda oy kullanıyor. Ancak belediye seçimleri, beş yıllık bir dönem içinde bölgesel seçimlerden ayrı olarak yapılıyor.”

Komite, İsveç’in orantılı seçim sistemine göre çalıştığını söyledi. Bu, seçilmiş mecliste bir siyasi partiye ayrılan sandalye sayısının, o partinin seçimdeki oy oranına bağlı olduğu anlamına gelir. “Riksdag, ilçe meclisi ve belediye meclisi seçimlerinin aynı anda yapıldığı bir sistem var. Bu seçimler her dört yılda bir Eylül ayının ikinci Pazar günü, belediye meclisi seçimleri ise Eylül ayının ikinci günü yapılıyor. .” Açıklamada “Beş yılda bir Eylül ayının Pazar günü” yazıyordu.

Komite ayrıca Alman seçim propagandası modelini de inceledi. Raporunda, Almanya’da Federal Meclis’in (Alman Parlamentosu’nun alt meclisi) Şansölye atama prosedürlerine ek olarak yapıcı bir güvensizlik oyu verildiği belirtiliyor. Bu, ancak potansiyel halef için olumlu bir çoğunluk olması durumunda Parlamentonun hükümet başkanının güvenini geri çekmesine olanak tanıyan gensoru önergesinin bir çeşididir.

Japonya’da Başbakan önce ulusal parlamento tarafından atanır ve daha sonra İmparator tarafından kabul edilir. Rapora göre, üst düzey heyetin önemli bir üyesi Hindistan’ın “Almanya ve Japonya’dakine benzer bir model benimsemesi” gerektiğini öne sürdü.

Hindistan gibi Endonezya da “tek ulus, tek seçim” formülüne ancak yakın zamanda – 2019’da – geçti. Başkan, başkan yardımcısı ve ulusal ve eyalet meclis üyeleri aynı gün seçiliyor. Yüksek Düzeyli Komisyonun raporuna göre, “Siyasi partilerin ulusal parlamentoya girebilmesi için yüzde 4 oy alması gerekiyor. Bir cumhurbaşkanı adayının genel oyların yüzde 50’sinden fazlasına ve genel oyların en az yüzde 20’sine ihtiyacı var. eyaletlerin yarısından fazlası kazanacak.”

Raporda ayrıca şunlar kaydedildi: “14 Şubat 2024’te Endonezya, Başkan, Başkan Yardımcısı, Milletvekilleri ve Üyeler olmak üzere beş düzeyde yaklaşık 200 milyon kişinin oy kullanması nedeniyle dünyanın en büyük tek günlük seçimi olarak tanımlandı. “. Bölgesel konseyler ve belediye seçimleri.

Nüfusu 1,4 milyarı (1,400 milyon/140 crore) aşan Hindistan, şimdi eş zamanlı seçimler düzenleyerek dünya rekoru kırmayı hedefliyor. Bunun 2029’da gerçekleşip gerçekleşmeyeceği henüz belli değil. Önce Meclis’te bir sınavdan geçmesi gerekecek.