Güney Hindistan eyaletleri neden daha fazla çocuk istiyor?

Tamil Nadu Başbakanı MK Stalin’in, Andra Pradeşli mevkidaşı N Chandrababu Naidu’nun insanlara daha fazla çocuk sahibi olma tavsiyesinden hemen sonra yaptığı neşeli yorum, sınır koyma ve bunun daha düşük oranlara sahip olan güney eyaletleri üzerindeki etkisi konusundaki tartışmayı yeniden canlandırdı. nüfus göstergeleri.

21 Ekim’de Chennai’de Hindu Dini ve Hayırseverlik Dairesi tarafından düzenlenen bir etkinlikte Stalin, insanları 16 çocukla kutsayan eski bir gelenekten söz ederken, güneydeki düşük doğurganlık oranlarının, savaştan sonra siyasi gücün zayıflaması anlamına gelebileceğini öne sürdü. sınırların çizilmesi.

Günler önce Chandrababu Naidu, güney Hindistan eyaletlerinde yaşlanan nüfusla ilgili endişelerini dile getirmişti. Hükümetinin geleceği göz önünde bulundurarak aileleri daha fazla çocuk sahibi olmaya teşvik etmeyi düşündüğünü söyledi. Ayrıca güney Hindistan eyaletlerinde yaşayanları daha fazla çocuk sahibi olmaya çağırdı.

Naidu ve Stalin farklı bağlamlarda konuşmuş olsalar da, sözleri güney eyaletlerinin azalan ve yaşlanan nüfusun dezavantajları konusundaki ortak endişelerini vurguluyor.

Güney’in nüfusu yaşlı

Veriler Hindistan’ın yaşlanan nüfusunu ve azalan doğurganlık oranlarını yansıtıyor; 2050 yılına kadar beş kişiden biri 60 yaşın üzerinde olacak. Güney eyaletlerinde ise durum daha da kasvetli. Yıllar geçtikçe güney eyaletleri, toplam doğurganlık oranının yenilenme seviyesinin altına düşmesi nedeniyle belirgin bir demografik değişim yaşadı. Güney eyaletlerinin doğurganlık oranı 1,6, ulusal ortalamanın 2’nin biraz altındaydı.

Toplam doğurganlık hızı, bir kadının doğurganlık yılları boyunca sahip olduğu ortalama çocuk sayısıdır. Toplam doğurganlık oranının 2,1 olması, bir nüfusun nesiller boyu büyüklüğünü koruyabileceği yenilenme düzeyi olarak kabul ediliyor.

UNFPA ve Uluslararası Nüfus Bilimleri Enstitüsü tarafından hazırlanan Hindistan Yaşlanma Raporu 2023’e göre, nüfustaki yaşlıların oranı güneyde yüzde 6 ila 7, kuzeyde ise yüzde 3 ila 4 artacak. 2021 ile 2036 arasında Hindistan. Güneyde yaşam beklentisi de yüksektir.

Güney eyaletleri, kuzey eyaletlerine göre çok daha erken bir zamanda daha düşük doğurganlık oranına geçiş yaptı. İstatistiklere göre Uttar Pradesh, Andhra Pradesh’ten 20 yıldan fazla bir süre sonra, 2025 yılında yenilenme seviyesinde doğurganlığa ulaşacak. Demografik geçişi kuzeyden (özellikle “Bimaru” olarak adlandırılan eyaletlerden) önce yaptıktan sonra, bunun bedelini güney eyaletlerinin ödeyeceğine dair korkular var.

Yıllar geçtikçe güney Hindistan eyaletleri aile planlaması planlarını başarıyla uyguladı. Doğum kontrol önlemlerinden kadınların eğitimine kadar güney Hindistan eyaletleri, nüfus istikrarını sağlama çabalarında ön sıralarda yer aldı.

Naidu, haklı olarak, ekonomileri üzerinde baskıyla karşı karşıya olan, yaşlanan nüfusa sahip ülkelerden (Japonya, Çin ve Avrupa ülkeleri) alıntı yaptı.

Çalışma çağındaki nüfusun azalması, iş, vergiler ve sosyal güvenlik yoluyla ekonomiye katkıda bulunan insan sayısının azalması anlamına geliyor. Buna karşılık, emekliliğe ve sağlık güvencesine ihtiyaç duyan yaşlıların oranı artıyor, bu da hem aileler hem de hükümetler üzerinde mali baskı oluşturuyor.

Haydarabad Üniversitesi İktisat Fakültesi’nden Profesör Ramana Murthy, “Kuzey eyaletleri nüfuslarını kontrol etmek için hiçbir şey yapmıyor. Bu doğal olarak güney eyaletlerinin aile planlaması önlemlerini uyguladıkları için cezalandırıldıklarını hissetmelerine neden oluyor” diyor.

Murthy, “Bu fark devam ederse, yirmi yıl içinde güney eyaletlerinin durumu çok daha kötü olacak. Başbakanların (Nidu ve Stalin) anlatmaya çalıştığı şey bu” diye ekliyor.

Sınırlama – bir dezavantaj

Merkezin seçim bölgelerini nüfusa göre yeniden düzenleme planına ilişkin raporlar, güney eyaletlerinde bunun olası sonuçları konusunda endişelere yol açtı. Seçim bölgelerinin herhangi bir şekilde yeniden düzenlenmesi, güneye göre daha fazla sayıda Lok Sabha sandalyesine sahip olacakları için daha büyük bir nüfusa sahip olan kuzey Hindistan eyaletlerine siyasi bir avantaj sağlayacaktır.

Yeni nüfus sayımından sonra yapılması planlanan sınırlama uygulamasının, daha az Lok Sabha seçim bölgesine sahip olacakları için güney eyaletlerinin ulusal karar alma süreçlerindeki etkisini azaltacağına dair temel bir korku var.

Naidu ve Stalin’in açıklamaları, hem Parlamento içinde hem de dışında merkezi fonların delegasyonunu şekillendiren nüfus önyargısını zaten kınayan Karnataka, Telangana ve Kerala’dan da destek bulacak; Güney eyaletlerinin nüfus hedeflerini karşıladıkları için fiilen cezalandırıldığına inanıyorlar.

Merkezi fonların mülkiyetinin devri konusundaki anlaşmazlık, güneyli liderlerin hayal kırıklığı yaratan ana konulardan biriydi.

Eyaletlere verilen yetkilerin son birkaç yılda 15. Maliye Komisyonu’nun tavsiye ettiği seviyelere göre önemli ölçüde düşük olduğundan sürekli şikayet ediyorlar. Daha az nüfuslu ve mali açıdan daha güçlü güney eyaletlerinde yetki devrinin payı da daha düşük olma eğilimindeyken, bu önlemler konusunda daha zayıf olan kuzey eyaletleri rakamlara göre merkezi vergilerden daha büyük bir pay alıyor.

Dolayısıyla, GSYİH’ye (%30’un üzerinde) ve nüfusa (%19,6) önemli katkılarına rağmen, güney eyaletleri vergi transferindeki paylarının 11. Finans Komisyonu’nda %21’den 5. Finans Komisyonu 10’da yalnızca %15,8’e düştüğünü gördü.

Murthy, “2011 nüfus normunun uygulanması nedeniyle güney eyaletleri merkezi havuzdaki gelir paylarını kaybetti. Üstelik güney eyaletleri yaşlanan nüfustan muzdarip, bu da emeklilik hizmetlerinin yükünü artırıyor” diyor.

Merkezin, Lok Sabha koltuklarının sınırlandırılması konusundaki şüpheleri ve endişeleri gidermesi ve güney Hindistan eyaletlerinin endişelerini gidermesi gerekiyor. Hedeflere ulaştıklarından dolayı cezalandırılamazlar.

(Yazar Katkıda Bulunan Editördür, NDTV)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir