Çin’in dini azınlıklara yönelik zulmü devam ediyor

Çin hükümeti dini zulmünü cezasız bir şekilde sürdürmeye devam etti. ABD hükümetinin din karşıtı faaliyetlere ilişkin bir raporuna göre, son saldırılarında, İsa’nın resimlerinin kaldırılmasını ve bunların yerine Başkan Xi Jinping’in resimlerini koymalarını emrederek ülkedeki tüm kiliselere (Katolik ve Protestan) saldırdılar. Çin’de.

Devam eden “Çinlileşme” destanında Çin, tüm dinleri Çin Komünist Partisinin doktrinlerine ve çoğunluktaki Han Çinli nüfusunun geleneklerine uyum sağlayacak şekilde uyumlu hale getirmeye veya şekillendirmeye çalıştı.

Başkan Xi Jinping’in Mart 2013’te iktidara gelmesinden bu yana yetkililer, yalnızca Mandarin Çincesi konuşmak ve Çin’in birliğini tehlikeye atabilecek her türlü yabancı etkiyi reddetmek gibi Komünist Parti değerlerine bağlı kalmakta ısrar etti.

Ne görüldü?

Çinleşme, Çinli olmayan grupların veya toplulukların Çin kültürüne asimile edildiği prosedürdür. Süreç, Çin dilinin, kültürünün, etnik kimliğinin ve toplumsal normlarının benimsenmesini içerir.

Çinlileştirme aynı zamanda Çin hükümetinin dini grupları Çin Komünist Partisi’nin siyasi gündemine tabi kılma politikasının da bir parçasıdır. Çinleşme politikası Xi Jinping’in önderliğinde başladı ve Çin’in dini manzarasını dönüştürdü. Hükümetin aldığı önlemlerden bazıları şöyle:

1) ÇKP destekçilerinin dini liderler olarak durumu

2) Cami, kilise vb dini mekanların tasarımlarının Çin Komünist Partisinin onayladığı mimariyle değiştirilmesi

3) Çin Komünist Partisi propagandasını dini doktrinlerle karıştırmak

4) Çin Komünist Partisi tarafından desteklenmeyen dini faaliyetlerin yasaklanması

Çin resmi olarak ateist bir ülke ama beş dini tanıyor: Budizm, Katoliklik, Taoizm, İslam ve Protestanlık. Başka herhangi bir dini uygulamak resmi olarak yasaktır.

Çin Anayasası (Madde 36) vatandaşların “dini inanç özgürlüğünden yararlandığını” belirtir ve din temelinde ayrımcılığı yasaklarken, yasa devlet organlarını, kamu kuruluşlarını vb. yasaklayarak dini kontrol etmektedir. Vatandaşları herhangi bir dine mensup olmaktan caydırıyor.

Başkan Xi Jinping’in başlattığı din karşıtı kampanya, devlet kontrolündeki tüm dini kuruluşların desteğini alıyor.

Ayrıca Konfüçyüsçülük, Budizm ve Taoizm gibi yerel dinlerin Çin Komünist Partisinin yönetimine meydan okumadığı, bunun yerine bunu yapan başka dinlerin olduğu hissi de mevcut.

Çin neden Budistlerden ve Hıristiyanlardan korkuyor?

Çin’in Tibet bölgesinde yaşayan Tibetli Budistler yüksek düzeyde dini zulümle karşı karşıya kaldı. Çinli yetkililer büyük manastırların günlük faaliyetlerini yakından izliyor. Çin’in sıkı tedbirine rağmen, Dalai Lama’yı suçlamayı reddettikleri için keşiş ve rahibelerin tutuklandığı ve işkence gördüğüne dair haberler sık ​​sık ortaya çıkıyor. Dalai Lama’nın takipçilerine de onun resimlerini Çinli liderlerin resimleriyle değiştirmeleri emredildi. Çin, sürgündeki Dalai Lama’nın “yabancı etkisinden” korkuyor.

Yakın zamanda yayınlanan bir ABD hükümeti raporuna göre, “Hükümet kiliselerdeki haçların kaldırılmasını emretti, İsa Mesih veya Meryem Ana resimlerini Başkan Xi’nin resimleriyle değiştirdi, kilise girişlerinde Çin Komünist Partisi logolarının sergilenmesini zorunlu kıldı ve sansür uyguladı. kiliselerde.” Dini metinler, ÇKP tarafından onaylanan dini materyaller dayatıldı ve din adamlarına ÇKP’nin ideolojisini vaaz etmeleri talimatı verildi.

Vatikan, Çin ile diplomatik ilişkileri sürdürmediği için sayıları 10 ila 12 milyon arasında değişen Katoliklere yönelik baskı sorununu çözemiyor.

Anlaşmazlığın nedenleri arasında Vatikan’ın Tayvan’ı tanıması ve Çin’de piskopos atama süreci konusundaki anlaşmazlık da vardı. Son zamanlarda iki ülke, Papa’nın devlet tarafından atanan birçok Çinli piskoposunu tanıdığı bir tür anlaşmaya vardı.

Şimdiye kadar Hıristiyanlar hükümet kontrolündeki kiliseleri tamamen reddettiler ve bunun yerine bağımsız olarak ibadet ettiler.

Çin Müslümanları nasıl hedef aldı?

Müslümanlar Çin nüfusunun yaklaşık %1 ila 1,5’ini oluşturuyor. Çin’in Sincan’ın kuzeybatı bölgesindeki Uygur nüfusuna ve çoğunluğu Müslüman olan diğer etnik gruplara karşı soykırım yaptığına dair raporlar yıllardır ortalıkta dolaşıyor.

Çin’in 2020 nüfus sayımına göre bu bölgede 11 milyondan fazla Uygur yaşıyor. Uygurlar Türkçeye benzeyen kendi dillerini konuştukları, kendilerini kültürel ve etnik açıdan Orta Asya ülkelerine yakın gördükleri için zulme maruz kalıyorlar.

Son birkaç yılda bir milyondan fazla Uygur, Çin’in “yeniden eğitim kampları” olarak adlandırdığı geniş bir ağda gözaltına alındı ​​ve yüz binlercesi hapse mahkum edildi. Uygur nüfusunu kontrol altına almak için kitlesel kısırlaştırma uygulandı ve binlerce kişi Çin tarafından kurulan çiftliklerde ve fabrikalarda zorunlu işçi olarak çalışmak üzere işe alındı.

Yetkililer bölgede dini ibadetleri yasakladı, cami ve mezarlıkların faaliyetlerini durdurdu. İnsan hakları gruplarının ve tüm dünyanın çığlık ve feryatlarına rağmen Çin’in Uygurlara karşı uyguladığı zulüm durmadı.

Yakın zamana kadar, Hui Müslümanları Çin hükümetinin sıkı kontrolünden kaçındıkları için şanslıydılar; çünkü Çin hükümetinin odağı Sincan bölgesindeki Uygur Müslümanları üzerindeydi.

Çin, 2020-2021’de ülke çapındaki binlerce caminin kubbelerini ve minarelerini kaldırarak Hui Müslüman topluluğunu hedef aldı. O zaman, şimdi olduğu gibi, Çinli yetkililer kubbeleri Suudi ve yabancı Arap dini etkisinin bir işareti olarak görüyorlardı. Kubbeleri İslam mimarisinin sembolü olduğu ve Çin kökenli olmadığı için yıktılar. Bu, Müslümanları geleneksel olarak Çinli yapmak amacıyla Çinlileştirmeye yönelik devam eden kampanyanın bir parçasıydı. Operasyon kapsamında camiler kapatıldı, cami mülklerine hükümet el koydu, imamlar tutuklandı.

Dünyadan tepkiler

Doğal olarak Çin, tüm iddiaları defalarca reddetti ve Uygur nüfusuna ve diğer azınlıklara karşı baskıcı olduğu yönündeki suçlamaları çürütmeye devam ediyor.

ABD ve Batılı ülkeler Çin’i defalarca eleştirdi. Ekim 2022’de Sincan raporunun BM İnsan Hakları Konseyi’nde tartışılmasını talep eden bir karar taslağı sundular. Karar taslağı iki oyla az farkla başarısız oldu. Ancak birçok ülke bu konuda sessiz kaldı.

Hindistan ve diğer on ülke, BM’nin Sincan bölgesindeki insan hakları durumu nedeniyle Çin’e karşı yaptığı oylamada çekimser kaldı.

Ancak Hindistan resmi olarak toplumun insan haklarına “saygı gösterilmesi” gerektiği tutumunu benimsedi. Sınır sorunlarının ortasında Hindistan, uluslararası forumlarda Çin ile jeopolitik sorunları ihtiyatlı bir şekilde ele alıyor.

Pek çok ülkenin Uygur meselesine tepkisi, Çin’le nasıl uyum sağlanacağına dair siyasi hesaplamalara dayanıyordu.