Büyük bir titizlikle tasarlanan bu ekran, tarihin hakkını veriyor

içinde Gece yarısı özgürlüğüAltı yazar, dizi sorumlusu ve yönetmenden oluşan bir ekibin senaryosuyla çalışan Nikhil Advani, Hindistan’ın özgürlük mücadelesinin yürek parçalayıcı son aşamasını beyaz perdeye taşımak için yerleşik tarihi fantezi ve fantazi unsurlarıyla harmanlıyor.

Yapımcılığını Emmay Entertainment ve StudioNext’in üstlendiği SonyLIV drama dizisi büyük bir özenle tasarlandı. İhtişamı ve samimiyeti harmanlıyor ve ateşle şekillenen özgür bir ulusun mimarları tarafından büyük bir çalkantı çağında alınan geniş kapsamlı sonuçlara sahip siyasi kararların zamansız eşzamanlılığına dair keskin bir farkındalıkla birlikte hassasiyet ve sürekli bir ciddiyet ile aşılanıyor.

kumaş Gece yarısı özgürlükEsas olarak Larry Collins ve Dominique Lapierre’nin 1975 tarihli aynı adlı kitabına dayanan bu kitap, geniş kapsamlı bir kitap olmasına rağmen ana anlatı yalnızca iki yılı kapsıyor ve yeni bağımsızlığını kazanan Hindistan’ın meydana gelen isyanların ortasında baktığı belirsiz gelecekte duruyor. Bölme sırasında.

Gece yarısı özgürlük Kadroda yüzlerce kişi var, ancak bu, kaçınılmaz olarak çok fazla gerilim ve ileri geri ile dolu olan, yavaş ve sancılı bir süreç olan, iktidarın devri için müzakerelere liderlik eden bir avuç erkeğe ve bir veya iki kadına odaklanıyor. . bir iş.

İlk yönetmenlik denemesini 2003 yılında yapan Advani Kal ho na ho Bugün yeniden yayınlandı ve o zamandan bu yana bir film yapımcısı ve hikaye anlatıcısı olarak uzun bir yol kat etti. onun için Roket Oğlanları Memnun Gece yarısı özgürlük Gereken ağırlıkla.

Yönetmenin yaptığı sanatsal seçimler net. Emrindeki aktörler projenin gereksinimlerine tamamen uyum sağlıyor. Gösterinin teknik özelliklerinin hepsi birinci sınıf. Birlikte yalnızca spot ışığının ciddi konudan bir santim bile uzaklaşmamasını sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda çabanın aşırı yüklenmemesini de sağlıyorlar.

Siyasi eğilimleriniz ve tarih bilginiz WhatsApp Forward tarafından ne kadar renklendirilirse etkilensin, Advani’nin olaylara ilişkin yorumunun açıkça geniş temellere dayanması nedeniyle kullandığı vurgu noktalarında ve tartışma hatlarında hata yapmakta zorlanacaksınız. Araştırma ve kitap her şeyi doğru çıkardı, birkaç başıboş sapma olsa da olmasa da.

Eğer yanlış bir şey varsa Gece yarısı özgürlükBu, ana dramatik karakterlerin her birinin, drama ve çatışma yaratmak amacıyla tarihin karmaşık güçlerine karşı oynanan belirli bir düşünce çizgisini temsil eden sıkı bir ideolojik blokta yer almasıdır.

Gandhi bilgedir, Nehru birleşik bir Hindistan fikrine kendini adamış bir idealisttir, Patel kolu kurtarmak için eli kesmeyi iyi bir fikir olarak gören pratik bir adamdır ve Cinnah ayrı bir Hindistan fikrinin ateşli bir savunucusudur. Müslüman millet. Dizide bu ayrıcalıklı adamların insani çelişkilere boyun eğmesine pek yer yok.

Gece yarısı özgürlük A listesindeki yıldızlar tarafından değil, yukarıda bahsedilen tarihi figürleri çaba ve güvenle temsil eden aktörler tarafından yönetiliyor. Görevleri göz korkutucudur ve hepsi oynadıkları liderlere tam olarak benzemeseler de, bizi gerçekten canlandırdıkları adamlar olduklarına inandırmayı başarırlar.

Vikramaditya Motwani’nin Jubilee filminde yetişen yönetmen olarak rol alan Siddhant Gupta, Pandit Jawaharlal Nehru rolüyle performansına bir tüy daha ekliyor.

Dizi, Hindistan’ın ilk Başbakanını, alt kıtayı iki parçaya bölme fikriyle uzlaşmaya çalışırken bile zorlu siyasetin ortasında tamamen rahat olan nazik bir avukat olarak sunuyor. Otuzlu yaşlarındaki bir aktör olan Gupta’nın, ellili yaşlarının sonundaki Nehru kadar sürekli ikna edici olması mucizeden başka bir şey değil.

Rajendra Chawla, dini nefret ve güvensizlik tohumlarının ülke geneline yayılmasını durdurmak istediği için bölünme teklifini kolayca benimseyen inatçı bir adam olarak tasvir edilen Sardar Vallabhbhai Patel rolünde her cephede iyi bir performans sergiliyor.

Chirag Vohra, Mohandas Karamchand Gandhi karakteri için cesur bir seçim. Bunun nedeni, inançsızlık duvarı bir kez aşıldığında seyircinin ilgisini çekmesidir.

Yelpazenin diğer ucunda ise tüberküloz hastası Muhammed Ali Cinnah’ı canlandıran Arif Zakaria yer alıyor. Her ne kadar karakter gölgeden yoksun olsa da aktörün sempatikliği hiçbir zaman eksik olmuyor. Freedom at Midnight’ın ana oyuncuları arasında en az çelişkili olanı olmasına rağmen Zakaria ona önemli açılar kazandırmayı başarıyor.

Cinnah’ın küçük kız kardeşi Fatima (kadroda kenarda kalmayan birkaç kadından biri olan Ira Dubey) ona bölgesel kimliğin dini kimlikten daha güçlü olduğunu söylediğinde, herhangi bir tartışmaya yer bırakmadan onu görmezden geliyor. ek olarak. Yalnızca tek bir yöne gider ve başka hiçbir yere gitmez, bu da fotoğrafı nüanslarından yoksun bırakır.

Ancak bu kesinlikle bir bütün olarak serinin felaketi değil. Gece yarısı özgürlük Çatışan ulus ve kimlik kavramları arasındaki çatışan savaş alanında ilerlerken salt eğlence yerine sürekli katılımı seçiyor ve her zaman geçerli olan yankı uyandıran kavramların bir karışımını sunuyor.

Hiçbir tarihi drama, ulusları, toplumları ve siyasi oluşumları şekillendiren dönüm noktalarından alınacak dersleri içermediği sürece başarılı sayılamaz. Gece yarısı özgürlük Baskı altında ve şiddetli yangınlara tepki olarak alınan kararların sonuçlarından bahsetmeyi ihmal etmiyor.

Dizi, her ne kadar 75 yılı aşkın süre önce yaşanan olayları anlatsa da içinde yaşadığımız dönemin gerçekliğine dair yorum oluşturan pek çok önemli yanı da barındırıyor.

Ancak yabancı yönetimin boyunduruğundan kurtulma, tehlikeli provokasyonlar ve otorite ile görev arasındaki ikilik karşısında ilkelerin peşinde koşma hakkındaki bu aydınlatıcı gerçekleri kaçırsa bile, Gece Yarısında Özgürlük izleyiciyi gelişen olaylarla meşgul etmeye yetiyor. Tehlikeli derecede kaygan bir zemine yerleşmeye çalışan bir ulusun dramını konu alıyor.

Sadece yetkin bir şekilde oluşturulup oynanmakla kalmıyor, aynı zamanda beceri ve hassasiyetle ele alınan, bilinen ve bilinmeyen bilgilerle dolu bir hikaye anlatıyor. Etkileyici hiçbir yanı yok, ana akım Bollywood’un sahip olduğu türden bir kibir ve küstahlık yok.

Gösteri, kaçınılmaz olarak kusurlu olsa da önemli ve harika bir bütün oluşturmaya giden parçaları titizlikle bir araya getirerek tarihin hakkını veriyor.