Binyamin Netanyahu’nun Hayatı ve Zamanları

Bir yıl önce, Ekim 2023’te İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, ülkesinin en önemli güvenlik başarısızlığıyla boğuşuyor, hem yurt içinde hem de yurt dışında tepkilerle karşılaşıyordu. Onlarca yıldır sert imajını öne çıkaran Netanyahu, Hamas’ın 7 Ekim 2023’te İsrail’e düzenlediği saldırının ardından siyasi açıdan açığa çıktı. Bir yıl sonra, 18 Ekim’de Netanyahu’nun iktidardaki hakimiyeti, Hamas lideri Yahya Sinwar’ın ölümünden sonra olduğundan daha güçlü göründü. duyuruldu. .

7 Ekim saldırılarını planlayan Sinwar’ın öldürülmesi, İsrail’in en uzun süre görev yapan başbakanı olan Başbakan Netanyahu’nun aklanması olarak görülüyor.

Arka plan ve siyasi yaşam

Benjamin Netanyahu’nun annesi Tzila Segal, 21 Ekim 1949’da Tel Aviv’de doğdu ve İsrail doğumlu bir Yahudi iken, babası Benzion Netanyahu Polonyalıydı ve Kudüs’e yerleştiğinde adını Benzion Milikowski olarak değiştirdi.

Benjamin Netanyahu Kudüs’te büyüdü ve liseyi Amerika Birleşik Devletleri’nde okudu. Babası tarihçiydi. 1963 yılında aile, onun gelişim yıllarını geçirdiği Philadelphia, ABD’ye taşındı.

Binyamin Netanyahu, 18 yaşındayken İsrail’e döndü ve beş yıl boyunca İsrail Savunma Kuvvetleri’nin seçkin Sayeret Matkal komando birliğinde komutan olarak görev yaptı.

Askerlik hizmetinin ardından Netanyahu, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nde (MIT) yüksek öğrenim gördü ve 1976’da MBA derecesini aldı. 1973’te asker olarak görev yaptığı Yom Kippur Savaşı nedeniyle çalışmaları kısa süreliğine kesintiye uğradı. 1976 Entebbe baskını sırasında kardeşi Jonathan’ın kaybı, onu uluslararası konferanslar aracılığıyla terörizmle ilgili konuları ele almaya adanmış Jonathan Enstitüsü’nü kurmaya sevk etti.

İngilizceyi akıcı bir şekilde konuşabilen ve belirgin bir Amerikan aksanına sahip olan bu kişi, kısa sürede İsrail’in önemli bir sesi haline geldi ve sıklıkla Amerikan televizyonlarında ülkesinin sadık bir savunucusu olarak göründü. 1982’de Washington’daki İsrail Misyonunun Başkan Yardımcısı oldu. İki yıl sonra İsrail’in New York’taki Birleşmiş Milletler daimi temsilcisi olarak atandı.

Benjamin Netanyahu’nun siyasi kariyeri aslında 1988 yılında Likud Partisi üyesi olarak Knesset’e (İsrail Parlamentosu) seçildiğinde başladı. Hızla yükseldi ve 1988’den 1991’e kadar Dışişleri Bakan Yardımcısı ve ardından Bakan Yardımcısı olarak görev yaptı. 1993 yılında Likud Partisi’nin lideri oldu ve İsrail ile Filistin Kurtuluş Örgütü arasındaki barış anlaşmalarına ve ardından İsrail’in Batı Şeria ve Gazze Şeridi’nden çekilmesine karşı sert muhalefetiyle ün kazandı.

Netanyahu’nun ilk başbakanlık dönemi

47 yaşındaki Binyamin Netanyahu, 1996 seçimlerinden sonra İsrail’in en genç başbakanı oldu. Görev süresi, Suriye’yle gergin ilişkiler ve Mescid-i Aksa yakınlarında bir tünel açma kararına şiddetli tepkiler vererek şiddetli çatışmalara yol açmasıyla başladı.

Binyamin Netanyahu, 1993 Oslo Barış Anlaşmalarına olan katı muhalefetine rağmen, başbakanlığının ilk döneminde kayda değer tavizler verdi. El Halil şehrinin yüzde 80’inin Filistin Yönetimi’nin kontrolüne geçmesini sağlayan bir anlaşma imzaladı ve işgal altındaki Batı Şeria’dan diğer çekilmeleri de kabul etti; bu adımlar, sağcı tabanından sert eleştirilere yol açtı.

Netanyahu, 1999’da planlanandan 17 ay önce erken seçim çağrısında bulunduktan sonra İşçi Partisi lideri Ehud Barak’a yenildi.

Bu kaybın ardından Netanyahu, Likud’un öne çıkan isimlerinden biri olmaya devam etti ancak partinin liderliğini Ariel Şaron’a kaptırdı. Daha sonra Şaron hükümetinde Dışişleri Bakanı ve Maliye Bakanı olarak görev yaptı.

İktidara geri dön

Şubat 2009 seçimlerinde Binyamin Netanyahu’nun Likud partisi Knesset’te 27 sandalye kazandı ve Kadima’nın 28 sandalyesinin az farkla gerisinde kaldı. Netanyahu, Yisrael Beytenu, Şas ve daha küçük partilerle koalisyon hükümeti kurdu ve 31 Mart 2009’da resmen göreve başladı.

Bu dönemde Netanyahu bir Filistin devletinin kurulması için şartlı destek teklif etti, ancak bu devletin askerden arındırılması ve İsrail’in bir Yahudi devleti olarak tanınması konusunda ısrar etti; bu koşullar Filistinli liderlerin reddettiği bir durumdu. İsrail’in Batı Şeria’daki yerleşim inşaatlarına ilişkin moratoryumu sona erdirmesinin ardından 2010 yılında barış görüşmeleri sekteye uğradı.

Netanyahu’nun dış politikası, İran’a karşı katı duruşu ve İran’ın nükleer programına karşı uluslararası eyleme geçilmesi yönündeki tutarlı çağrısıyla tanımlanıyor.

Yurt içinde artan ekonomik hoşnutsuzluk, 2011’de vatandaşların kamu hizmetlerinin iyileştirilmesini talep etmesiyle kitlesel protestolara yol açtı. Koalisyonu ayrıca ultra-Ortodoks Yahudilere yönelik askeri muafiyetler nedeniyle de gerginlik yaşadı ve bu durum 2012’de erken seçimlere yol açtı.

Seçimlerin ardından daha merkezci bir koalisyonla iktidara dönen Binyamin Netanyahu, 2014 yılında roket saldırılarının ardından Gazze’de bir askeri operasyona öncülük etmişti. Sivil kayıplara ilişkin uluslararası eleştirilere rağmen operasyonun militanların yeteneklerini zayıflattığı iddia edildi.

2014’ün sonlarına gelindiğinde, koalisyonu içinde bütçe ve mevzuat konusunda yaşanan iç çekişmeler, önemli kabine üyelerinin görevden alınmasına ve 2015’teki seçimlere yol açtı. Dönemin ABD Başkanı Barack Obama ile ilişkiler, özellikle İran konusunda giderek gerginleşti ve Netanyahu’nun Amerika Kongresi’ndeki tartışmalı konuşmasıyla doruğa ulaştı. 2015’in başlarında.

Mart 2015 seçimlerinde yoğun rekabet beklentisine rağmen Netanyahu’nun Likud Partisi zaferle çıktı.

Yolsuzluk iddiaları ve koalisyon krizleri

Binyamin Netanyahu, uzun süredir devam eden soruşturmalardan kaynaklanan dolandırıcılık, güveni kötüye kullanma ve yolsuzluk suçlamalarıyla karşı karşıya kaldı. 2019’da milyoner iş arkadaşlarından cömert hediyeler kabul etmekle ve olumlu haberler karşılığında medya patronları için düzenleyici ayrıcalıklar talep etmekle suçlanmıştı. Netanyahu herhangi bir yanlış yaptığını reddetti ve kendisine yöneltilen suçlama sonrasında istifa etmeyi reddetti; soruşturmaları kolluk kuvvetleri, medya ve mahkemeler tarafından düzenlenen siyasi amaçlı bir cadı avı olarak nitelendirdi.

Yolsuzluk iddiaları muhalefet partileri için bir buluşma noktası haline geldi ve İsrail’deki siyasi yelpazenin her yerinden politikacıları bir araya getirdi. Artan bu muhalefet, Mart 2021 seçimlerinden sonra Netanyahu’nun görevden alınmasına yol açtı ve Netanyahu’nun başbakanlık görevinin devamı sona erdi.

2022 seçimlerine geri dönüş ve tartışma

2022’nin başlarında, Binyamin Netanyahu’nun yolsuzluk davası, polisin önemli tanıkların telefonlarını hacklemek için Pegasus casus yazılımını kullandığına dair raporların ortaya çıkmasının ardından aksiliklerle karşılaştı. Netanyahu’nun savunması da iddianamedeki toplantı tarihinin yanlış olduğunu öne sürerek iddialara karşı çıktı.

Netanyahu muhalefet lideri olarak iktidardaki koalisyonu agresif bir şekilde hedef aldı. Kasım 2022 seçimleri rekor bir seçmen katılımına tanık oldu ve Netanyahu, aşırı sağ bakanların da yer aldığı tartışmalı bir koalisyon aracılığıyla iktidara geri döndü.

İsrail ile Hamas arasındaki savaş

7 Ekim 2023’te Hamas, İsrail’e karadan, denizden ve havadan geniş çaplı bir saldırı başlattı. Buna karşılık İsrail Gazze’ye hava saldırısı düzenledi. Hemen ardından kara saldırısı İsrail ile Hamas arasındaki savaşı yoğunlaştırdı.

Binyamin Netanyahu, 7 Ekim’e kadar hazırlık eksikliği ve rehinelerin ve yerinden edilmiş sivillerin yönetiminin sorumlu tutulduğu krizi yönetme biçimi nedeniyle yoğun eleştirilere maruz kaldı. Kamuoyu yoklamaları Netanyahu’ya verilen desteğin azaldığını gösteriyor.

Benyamin Netanyahu uluslararası alanda Gazze’deki kötüleşen koşullar nedeniyle başlangıçtaki sempatiden izolasyona doğru bir değişime tanık oldu. Mart 2024’e gelindiğinde, sivillerin yoğun olarak yaşadığı Refah’ta planlanan bir saldırı konusunda ABD Başkanı Joe Biden ile anlaşmazlığa düşmüştü.

Mayıs ayı sonlarında Tel Aviv’de protestolar yoğunlaştıkça iç huzursuzluk da arttı. 20 Mayıs 2024’te Uluslararası Ceza Mahkemesi, Benjamin Netanyahu, Savunma Bakanı Yoav Galant ve Hamas liderleri için savaş suçları iddiasıyla tutuklama emri çıkarma planlarını duyurdu.

Bu karar kınamalara yol açsa da kamuoyunun Netanyahu’ya verdiği destek bir miktar arttı.

Temmuz 2024’te Netanyahu, herhangi bir ateşkesin İsrail’in Gazze ile Mısır arasındaki Philadelphia Koridorunun kontrolünü elinde tutmasına izin vermesi gerektiği konusunda ısrar etti ve bunun Hamas’ın malzemelerini kesmenin hayati önem taşıdığını düşündü. Bu, müzakerelerin önemli bir noktası haline geldi.

Ağustos ayı sonunda altı rehinenin cesedinin bulunması halkın öfkesini artırdı ve yaygın protestolara yol açtı. Göstericiler, Netanyahu hükümetinin kalan rehinelerin serbest bırakılmasına öncelik vermesini talep etti. Artan baskıya rağmen Netanyahu Philadelphia Koridorunu kontrol etme pozisyonunu korudu.

İsrail aynı zamanda Hamas’ın Lübnan’daki müttefiki Hizbullah’la da savaş halinde. İki taraf 7 Ekim saldırısından bu yana karşılıklı füze atışları yapıyor. Binyamin Netanyahu hükümeti Eylül ayında Lübnan’a kara kuvvetleri gönderme kararı aldı.

Dünya Benyamin Netanyahu’nun bir sonraki hamlesini endişeyle izlerken Orta Doğu’daki durum oldukça gergin.

7 Ekim saldırılarının beyni olan Hamas lideri Yahya Sinwar’ın öldürülmesi, Binyamin Netanyahu’nun İsrail’deki imajını büyük ölçüde artırdı ancak Orta Doğu’daki gerilimi tırmandırabilir.