Amerikalı bir diplomat Dakka’yı kurtarmak için Nixon Kissinger’a karşı çıktığında

Aralık 1971

Pakistan Hava Kuvvetleri Hindistan havaalanlarını bombaladı ve Başbakan Indira Gandhi düşmana savaş ilan etti. Silahlı çatışmaların patlak vermesi ani bir tırmanıştan kaynaklanmadı; Pakistan güçlerinin doğudaki (şimdiki Bangladeş) vatandaşlarına yönelik acımasız baskısının sonucuydu.

“Arama Işığı Operasyonu” olarak adlandırılan bu operasyon, 3 milyonu aşan ölü sayısı ve 400.000’den fazla kadına cinsel saldırı ile Bengalilerin ve Doğu Pakistan’daki diğer azınlıkların sistematik olarak yok edilmesine yol açtı. Bu, ABD’nin kasıtlı olarak göz ardı ettiği bir soykırımdı.

Güney Asya’da gerginlik

Başbakan Lal Bahadur Shastri’nin 1966 Taşkent Anlaşması sırasında gizemli koşullarda ölmesi ve Indira Gandhi’nin Hindistan Başbakanı seçilmesiyle 1965 savaşı Hindistan siyasetinde belirleyici bir değişime işaret etti. Bu arada Pakistanlı Mareşal Ayub Khan, göreve başlamasının ardından ülke genelinde sıkıyönetim ilan eden General Yahya Khan’a dizginleri devretti. Bir yıl sonra, 1970 yılında Yahya Khan, konumunu meşrulaştırmak ve Pakistan’da “demokrasiyi yeniden tesis etmek” için genel seçimleri duyurdu.

Şeyh Mujibur Rahman’ın Doğu Pakistan’daki Awami Birliği’nin 311 üyeli Ulusal Meclis’te çoğunluğu elde etmesi kendisini ve herkesi şaşırttı. Zülfikar Ali Butto, özellikle Bengalilerin Batı Pakistan’daki Pathanları ve Muhacirleri yönettiğini görünce kararı kabul etmeye hazır değildi. Yangın Doğu’yu kasıp kavurdu ve devrim onun bastırılmasına yol açtı. Doğu Pakistan Kasabı olarak da bilinen Tümgeneral Tikka Khan, özgürlük hareketinin silahlı olarak bastırılması emrini verdi.

“Muhalefet Kabloları”

Archer Blood, Dakka’daki konsolosluk ofisinde çalışan genç bir Amerikalı diplomattı. Beyaz Saray’a gönderdiği telgraflar, Amerika’nın Pakistan’a yönelik politikasına ve Doğu’daki baskıyı tamamen göz ardı etme kararına karşı en güçlü görüşlerden biri olarak kabul ediliyor.

6 Nisan 1971’de, artık gizliliği kaldırılan telgraflardan birinde şunları yazdı: “Görev Gücü’nün Dışişleri Bakanlığı’nda ‘açılma’ konusundaki tekliflerinin farkındayım ve bunun, Doğu Pakistan’daki son gelişmelerle ilgili ABD politikası olduğuna ikna oldum. .” Ne geniş anlamda tanımlanmış ahlaki çıkarlarımıza, ne de dar anlamda tanımlanmış ulusal çıkarlarımıza hizmet ediyor… Hükümetimiz tarafından gerçekleştirilen zulmü kınayan hükümetimiz, vatandaşlarını korumak için güçlü adımlar atmayı başaramadı ve aynı zamanda Batı Pakistan’ı yatıştırmaya tenezzül etti. hükümete hakim oldu. hükümete karşı borçlu olunan potansiyel olumsuz uluslararası halkla ilişkiler etkisini azaltmak.

Blood tarafından onaylanan ve 20 kişi tarafından imzalanan telgrafta, “Hükümetimizin, birçok kişinin ahlaki iflas olarak gördüğü duruma dair kanıtları var” denildi.

Dönemin ABD Başkanı Richard Nixon ve Dışişleri Bakanı Henry Kissinger, Hindistan’ı müttefik olarak görmüyorlardı. Yeni Delhi’ye karşı köklü bir duygusal nefretleri vardı ve bu daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nin doğudaki Hint Donanmasını tehdit etmek ve otoriter Pakistan rejimini desteklemek için USS Enterprise’ı Hint Okyanusu’na göndermesiyle kanıtlandı. Muhalefet Telegramı Amerika’nın ikiyüzlülüğünü vurguluyor ve şöyle diyor: “İronik bir şekilde, Sovyetler Birliği’nin Başkan Yahya Han’a demokrasiyi savunan, çoğunluk partisinin demokratik olarak seçilmiş liderinin tutuklanmasını kınayan ve baskıcı önlemler ve kan dökülmesi çağrısında bulunan bir mesaj gönderdiği bir dönemde. .. ne yazık ki soykırım teriminin uygulandığı Awami çatışmasının egemen bir devletin tamamen iç meselesi olduğu gerekçesiyle, ahlaki açıdan olsa bile, Müdahale etmemeyi seçti…”

Amerikalı gazeteci Gary J. Bass, Nixon, Kissinger’s Blood Telegram and the Forgotten Genocide (Nixon, Kissinger’ın Kan Telgrafı ve Unutulan Soykırım) adlı kitabında, Amerikalı diplomatın Pakistan güçleri tarafından gerçekleştirilen zulümler hakkında Washington’la ilk elden bilgileri nasıl paylaştığını anlatan en ayrıntılı anlatımı yazdı. Özellikle Chafee tankları ve F-86 Sabre uçakları gibi Amerikan silahlarının vatandaşlarına karşı kullanılmasına rağmen Oval Ofis durumun ciddiyetini görmezden gelmeyi tercih etti.

Savaş sadece 14 günde sona erdi. Çatışmalarda Hindistan Silahlı Kuvvetleri’nin 3.800’den fazla personeli öldürüldü ve 9.800’den fazla kişi de yaralandı. Doğuda en az 90.000 Pakistan askeri teslim oldu. Bangladeş, Hint askerlerinin ve Mukti Bahini’nin fedakarlıklarından doğdu.

Devamını oku: Açıklandı: 1971’de 93.000 Pakistan askerini teslim olmaya zorlayan önemli olaylar

Yahya Khan ABD’nin desteğini alıyor

ABD Başkanı Richard Nixon ve Dışişleri Bakanı Henry Kissinger, ikilinin Pakistan’a ihtiyaç duyduğu Çin ile ilişkiler kurmaya kararlıydı ve İslamabad, askeri ve mali yardım kullanılarak satın alındı.

Amerika’nın hedefi, özellikle 1960’lardaki Çin-Sovyet bölünmesinin ardından Güney Asya’da Sovyetler Birliği’ne karşı yeni bir cephe oluşturmaktı. Doğu Pakistan’daki kriz, Çin’le müzakerelerde daha iyi bir pozisyona ulaşmak için ABD’nin Yahya Han’a desteğini göstermek için tam zamanında geldi. Richard Nixon, Kissinger’ın Pekin’le bir süre arka kapı diplomasisi yapmasının ardından 1972’de ertesi yıl Çin’e gitti. Ziyaret, ABD’nin durduramadığı Doğu’daki soykırım pahasına gerçekleşti. Hatta Richard Nixon, Doğu Pakistan’daki krizin zirvesinde, Hindistan’ın Bağlantısızlar Hareketi’nden ve bağımsızlıktan bu yana Sovyetler Birliği ile tarihsel olarak iyi ilişkilerden kaynaklanan bir nefretle “Hintlileri sevmiyorum” diyerek patladı.

ABD, muhalefet telgrafından yaklaşık üç hafta sonra, 28 Nisan’da Kissinger’ın Nixon’a gönderdiği “Pakistan İçin Politika Seçenekleri” başlıklı muhtıranın gizliliğini kaldırdı. Belgede Kissinger’ın Pakistan’a yönelik üç politika seçeneğini Başkan Nixon’a nasıl sunduğu anlatılıyor ve “durumu uygun koşullara taşımak için ciddi bir çaba sarf ederken, Yahya ile ilişkiden en iyi şekilde yararlanma avantajını elde etmenin” çıkarlarına uygun olacağı öne sürülüyor. .” “Amerikan ve Pakistan çıkarlarına daha az zararlı.”

Notta, “Baskı uygulamak için şimdi yardımı esirgemeyeceğiz. Batı Pakistanlılara, bunu yapmamanın getireceği maliyetlere rağmen bir anlaşmayı müzakere etmeleri için her türlü fırsat verilene kadar bu sorunla yüzleşmeyeceğiz” dedi.

“Ekonomik yardım konusunda, Batı Pakistan’ın uygulanabilir bir çözümü müzakere etme çabaları bağlamında yardım etmeye hazır olduğumuzu belirtmek isteriz. ABD’nin, Dünya Bankası’nın veya Uluslararası Para Fonu’nun mali kapasitesinin de dikkate alınması gerekir. Durumun uzaması ve Pakistan’ın mali krizle karşı karşıya kalması halinde Pakistan’a yardım etmek mali kapasitenin kapsamı dışında olacaktır. Ayrıca şunu da belirtmeliyiz ki, ABD yardım mevzuatı, ekonomik yardımın olası olduğu ölçüde azaltılmasını gerektiriyor. askeri amaçlara yönlendiriliyor.

ABD’nin Yahya’ya desteğini hisseden Başbakan Indira Gandhi, Ağustos 1971’de Hint-Sovyet Barış, Dostluk ve İşbirliği Antlaşması’nı imzalayarak, her iki tarafın da saldırması durumunda derhal birbirlerine danışacakları gündemini belirledi. Bu Amerikalıları kızdırdı, ancak Yeni Delhi için bu, bağlantısızlık ve ulusal çıkarların amacına hizmet etti.

Muhalefet telgrafı Beyaz Saray’a Pakistan politikasını yeniden düşünmesini tavsiye etti ve şöyle dedi: “Doğu Pakistan’daki çatışmanın ve bunun sonucunda bağımsız bir Bangladeş’in kurulmasının en olası nihai sonucunun bağımsız bir Bangladeş’in yaratılması olacağını umuyorum. Şimdilik. Çünkü ABD’nin iyi niyetine sahibiz.” “Potansiyel kaybedeni tek taraflı desteklemeye yönelik katı bir politikayla bu varlıkları kaybetmek aptallık olur.”