Suudi Arabistan Krallığı’ndaki bir vahada 4.000 yıllık antik kentin keşfi

Arkeologlar, Suudi Arabistan’ın kuzeybatısındaki güzel bir vahada 4.000 yıllık müstahkem bir şehrin kalıntılarını keşfettiler. Bu önemli keşif, eski halkların göçebe yaşam tarzından kentsel yaşam tarzına nasıl geçiş yaptığını gösteriyor. Nath adı verilen bölge, kuru çölle çevrili verimli bir bölge olan Hayber’in Surlarla çevrili Vahası’nda uzun süredir gizliydi.

Fransız arkeolog Guillaume Charlot ve ekibi, 14,5 kilometre uzunluğunda muhteşem bir duvarın da dahil olduğu keşfe öncülük etti. Sonuçlar bu yılın başında yayımlandı. Dergide yayınlanan yakın tarihli bir araştırmaya göre, bu antik bariyerler bir yerleşim alanının etrafına inşa edilmiş ve organize yerleşimin somut kanıtlarını sağlıyordu. Bir artı.

Kentin geçmişi, Erken Tunç Çağı’nda M.Ö. 2400’lere kadar uzanıyor ve 500’e kadar nüfusa sahip olduğu düşünülüyor; bu da bölgenin tarihi dokusu içindeki önemini vurguluyor. Bu keşif sadece zamanın sosyal ve mimari gelişmelerine dair anlayışımızı geliştirmekle kalmıyor, aynı zamanda Arap Yarımadası’nın bu bölümünde kentleşmeye doğru önemli bir değişimin altını çiziyor.

Çalışmanın yazarlarına göre, “Ön arkeolojik araştırmalar ve sondajlar, MÖ 2400-2000 civarında inşa edilmiş ve en az MÖ 1500 ve muhtemelen MÖ 1300’e kadar süren, ancak olası kesintilerle birlikte işlevsel olarak bir yerleşim alanına ve olası bir yerleşim alanına bölünmüş, 2,6 hektarlık müstahkem bir kenti ortaya çıkardı. karar verme alanı.” Ve bir mezarlık.”

Çekirdekli konutlar tek tip bir plana göre inşa edilmiş ve küçük sokaklarla birbirine bağlanmıştır. Komşu vaha merkezleriyle karşılaştırıldığında araştırmacılar, büyük ölçüde kırsal göçebe grupların hakim olduğu ve zaten uzun mesafeli ticaret ağlarıyla bütünleşmiş olan Kuzeybatı Arabistan’ın, küçük şehirlerin etrafında toplanmış devasa, birbirine bağlı duvarlarla çevrili vahalarla dolu olduğunu öne sürüyor.

Güney Levant’taki güncel durumla karşılaştırıldığında, Kuzey Arabistan’a özgü “düşük kentleşmeyi” (veya “yavaş kentleşmeyi”) doğrulayan arkeolojik kayıtların da Erken ve Arkaik dönemlerde zayıf ancak artan sosyal karmaşıklık gösterdiğini öngörüyoruz. Orta Tunç Çağı.

Çalışma, göçebeler arasındaki müstahkem vahaların göçebeler arasındaki alışverişi teşvik ettiği göçebe yaşamdan yerleşik hayata geçişte “yavaş kentleşme” sürecini vurguluyor. Mezopotamya veya Mısır şehirlerinden daha küçük olmasına rağmen, kuzeybatı Arabistan’daki bu benzersiz kentleşme yolu daha kademeli ve bölgeye özgüydü.