Trump’tan Bolsonaro’ya ve diğer pek çok kişiye siyasette nezaketin ölümü

Dünyanın en ünlü seçimlerine sayılı günler kaldı. Adaylar kampanyanın son aşamasına girerken mesaj kesinlikle değişti. Kamala Harris’in kampanyası yakın zamanda Snapchat ve Instagram’da Siyah seçmenlerin aşk hayatlarını konu alan bir reklam yayınladı. Hızlı flört senaryosunun yer aldığı reklamda, elinde balonlarla bir grup kadına yaklaşan bir adam gösteriliyor. Genç kadınlar adamın işini, parasını ve boyunu soruyor. Verdiği tüm cevaplara olumlu tepki veriyorlar. Sonra ona can alıcı soruyu sorarlar: Oy vermeyi düşünüyor mu? Cevap veriyor: “Hayır, bu beni ilgilendirmez!” Bayanlar etkilenmedi ve hepsi balonlarını patlatarak bunun anlaşmanın ihlali olduğunu belirttiler. Reklam, yorumcuların reklamın siyah toplumu insanlıktan çıkardığını ve küçümsediğini söylemesiyle tepkilere neden oldu.

Donald Trump’ın kampanyası da konuşmasında kullanılan örtülü cinsel mesajlar nedeniyle tartışmalara maruz kaldı. şok. İkinci dönem için aday olan eski ABD Başkanı, efsane golfçü Arnold Palmer hakkında konuştu. Bunda yanlış bir şey yok diyeceksiniz. Her şeyin dışında Palmer’ın cinsel organlarının büyüklüğünden bahsediyordu. Bu, Trump’ın sözde “Kardeşlik Fısıldaması Kampanyası”nın bir parçası olabilir; 18 ila 30 yaş arası erkeklere ulaşmada sınırı olmayan, palavracı, alfa erkek tarzı. 2018’de Beyaz Saray’daki eski kilit yardımcılarından birini “köpek” ve “çılgın, sümüklü serseri” olarak tanımladı. Bu kampanyada Joe Biden ve Kamala Harris’ten “zihinsel engelli” olarak bahsetti.

Kaba mesajlar ve düzgün siyasi söylemin aşınması artık küresel bir trend haline geldi. Fikirler veya politikalar yerine bir kişiye yönelik kişisel saldırılar norm haline geldi. Irkçı ve kadın düşmanı ifadeler oldukça yaygın.

“Karışık bir ırk haline gelmek istemiyoruz.”

2022’de Macaristan Başbakanı Viktor Orban’ın şu sözleri doğrudan Nazi taktik kitabından çıkmıştı: “Biz karma bir ırk değiliz… ve biz karma bir ırk olmak istemiyoruz.” Eski Filipinler Devlet Başkanı Rodrigo Duterte, 2016’da bir gazetecinin ölümünü duyduğunda, “Gazeteci olduğunuz için, orospu çocuğuysanız suikasttan muaf değilsiniz” dedi. 2017’de Brezilya’nın eski Devlet Başkanı Jair Bolsonaro, “Beş çocuğum var ama beşincisinde bir anlık zayıflık yaşadım ve bir kadın çıktı” diyerek çizgiyi aştı.

Polonya Devlet Başkanı Andrzej Duda eşcinsel haklarını komünizmden daha yıkıcı bir ideoloji olarak tanımladı. Eski İngiltere Başbakanı Boris Johnson, köşe yazılarından birinde burka giyen kadınların posta kutularına veya banka soyguncularına benzediğini yazmıştı. 2021’de eski Pakistan Başbakanı Imran Khan şunları söyledi: “Kadınlar çok az kıyafet giyerse, robot olmadıkları sürece bu, erkekleri de etkileyecektir. Bu sağduyudur.”

Hindistan’da sayısız örnek var. Geçtiğimiz yıl iktidardaki rejimin bir milletvekili Meclis’te mezhepçi hakaretlerde bulunmuştu. 2018 yılında İçişleri Bakanı kaçak göçmenleri “termitler” olarak tanımlamıştı. Başbakan Modi’yi, 2021 Lok Sabha seçimleri sırasında Batı Bengal Başbakanı Mamata Banerjee’yi hedef alan “Didi, ah Didi” bağırışlarıyla hatırlıyoruz.

Sosyal medya bizi daha az empatik yaptı

Siyasi söylemin azalmasına katkıda bulunan önemli faktörlerden biri sosyal medyanın ortaya çıkmasıdır. İnsanların fikirlerini paylaşmaları için uygun bir çıkış noktası sağlarken, bu platformlar aynı zamanda bireylerin öncelikle kendi fikirleriyle uyumlu fikirlere maruz kaldıkları yankı odalarını da güçlendirebilir. Bu, alternatif bakış açılarının eksikliğine veya sınırlı anlaşılmasına yol açabilir. Bu, empatinin azalmasına ve rakiplerin “batılılaşmasına” yol açtığı gibi, kişisel saldırı ve tacizde bulunma isteğinin artmasına da yol açar. Eski medya da gerçeğe dayalı habercilikten ziyade sansasyonelliğe ve düşünceye öncelik vererek büyük bir rol oynadı.

Bunun siyasette modern bir olgu olduğunu söylemek doğru olur mu? Uzak bir ihtimal değil. 1931’de Winston Churchill, Mahatma Gandhi’yi “isyankar, yarı çıplak bir fakir” olarak tanımladı. On dokuzuncu yüzyılda Amerikan başkanı karalandı ve “yalancı”, “zorba”, “gaspçı”, “hırsız”, “cahil”, “dolandırıcı”, “şeytan” ve “palyaço” olarak adlandırıldı. “ve “kasap”. “Şeytan”. Abraham Lincoln bile bağışlanmadı.

(Ek araştırma: Ayashman Dey)

(Derek O’Brien, Milletvekili, Rajya Sabha’daki Trinamool Kongresi’ne liderlik ediyor)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir