Son derece etkileyici ve çarpıcı bir film

Yeni Delhi:

Hint sinemasında yeterince temsil edilmeyen bir topluluk olan Siddiler mercek altında Dammam RitmiKerala doğumlu, New York merkezli Jayan Cherian’ın yazıp yönettiği olağanüstü derecede çağrıştırıcı ve sürükleyici bir film.

Filmin prömiyeri bu hafta Goa’daki 55. Hindistan Uluslararası Film Festivali’nde yapıldı. Şimdi Kerala’da yapılacak olan 29. Uluslararası Film Festivali’nin uluslararası yarışma listesine gidiyor.

Dammam Ritmi – Başlık, Siddhi yaşam tarzıyla yakından ilişkili bir müzik geleneğine gönderme yapıyor. – Hindistan’daki sosyal hiyerarşinin en altında yer alan marjinalleştirilmiş Afrikalı Kızılderili kabilesinin içinde bulunduğu kötü durumu vurguluyor.

2013 yılında Cherian’ın ilk filmi Papilio Buddha Dalitlere, kadınlara ve çevreye karşı uygulanan sistemik ve fiziksel şiddeti konu alıyordu. Üç yıl sonra, değişimden nefret eden bir toplumda kök salmış cinsiyet ve cinsellik kavramlarına meydan okuyan üç asi Y kuşağı hakkında bir film olan Ka Bodyscapes’in yapımcılığını üstlendi.

Dammam Ritmi Tam olarak yıkıcı bir film değil ama yönetmenin önceki filmleri gibi özüne kadar politik. Göreceli olarak sessiz yöntemler kullanan film, yüzyıllarca süren zulme maruz kalan Siddi kabilesinin ötekileştirilmesini inceliyor.

Özgürlüğünü orman sakinlerinin yaşamlarının kapsamlı belgelenmesinden alan Cherian’ın metni, gelişigüzel ama açık bir şekilde, nesli tükenmekte olan azınlığın tarihinin, kültürünün ve dilinin yok edilmesine gönderme yapıyor.

Dammam RitmiSabine Orlikandy tarafından aydınlatılan ve mercek altına alınan film, bir belgeselin tonunu ve hissini taşıyor. Ancak filmin içine gömülen etnografik filmin tohumları, örnekleme amacıyla bütün bir kurgusal yapıya aşılanmıştır. Strateji harika çalışıyor.

Filmin kahramanı, 12 yaşındaki Siddhi çocuğu Jayaram (Chinmaya Siddhi), büyükbabası Rama Bantu Siddhi’nin (Parashuram Siddhi) ölümüyle yüzleşmeye çabalıyor. Acısını, kafa karışıklığını ve korkularını, etrafındaki yetişkinlerin ölüme ve onun sonuçlarına karşı tepkileri artırıyor.

Alkolik, borç batağındaki babası Bhaskara (Prashant efendim, Kannada film meraklıları tarafından yaygın olarak bilinir), küçük kardeşi Ganapathi (Nagaraj efendim) ile durmadan tartışır. İki adam, ölü adamın kendilerine bıraktığına inandıkları şeye gözlerini dikti.

Evleri ve üzerinde bulunduğu arazi, Bhaskara’nın birkaç bin rupi borcu olan üst sınıftan bir ev sahibi tarafından ele geçirilme tehlikesiyle karşı karşıyadır. Miras kalan parayla bu olasılığın önüne geçmeyi umuyor. Ancak Bhaskara’nın evin köşesinden çıkardığı kutuda maddi değeri çok az olan süs eşyaları bulunuyordu.

Ancak Jayaram için miras, ne kadar değersiz olursa olsun, Portekizli ve Arap tüccarlar tarafından Hindistan’a köle olarak getirilen ve daha sonra devam eden boyun eğdirmeyle baş etmek üzere terk edilen, vahşice sömürülen kabilesinin kadim köklerine giden, rahatsız edici de olsa, hazır bir kanal haline geliyor. . Yüzyıllardır süren zulüm.

Siddi Hinduların büyük bir kısmının yoğunlaştığı Karnataka’nın Uttara Kannada bölgesindeki Yellapur’da geçen Dammam Ritiminin başrol oyuncularının tümü topluluktan olmayan oyunculardır. Oyuncular kabile dışı kişiler olarak tasvir ediliyor ve tüm üçüncü sınıf karakterler (ev sahibi, doktor, kabile erkek pansiyonunun koçu) gerçek insanlar (ya da öyle görünüyorlar).

Cherian, oyunculara performanslarını, şarkılarını ve danslarını doğaçlama yapma özgürlüğü veriyor. Çok sayıda genişletilmiş sabit kamera çekimi, Jayaram’ın atalarına ilişkin vizyonları çocuğu ve izleyiciyi gerçeküstü ve çoğu zaman rahatsız edici bir bölgeye taşırken, Siddhi’nin çektiği acı için somut bir bağlam oluşturmak için doğal, dolayımsız çerçeveler sağlıyor.

Filmde gördüğümüz Siddi’ler, ironik bir şekilde, ana akım Hindistan’a yabancılaşmaları nedeniyle tamamen asimile olmuşlardır. Dini ilahilerin dili olan Konkani Creole’yi konuşuyorlar. Tanrıları ve ritüelleri Hindu’dur. Ancak rüyalarında/kabuslarında gördüğü ve dokunduğu Büyükbaba Jayaram’ın beyaz cüppeli figüründe vücut bulan ruhları, bir kimlik özlemiyle hareket ediyor.

Politika Dammam’ın ritmine emin adımlarla ilerliyor. Siddi şarkıları ve dansları, ana müzik geleneğine de adını veren dammam adı verilen çift başlı silindirik davullar eşliğinde icra ediliyor.

Danslar yeterince incelenmedi. Oyuncular müziğin ritmine kapılıp çılgına dönüyor ve kendi hareketlerini yapıyorlar. Açık bir Afrika aksanı var.

Büyükbabasının ona anlatmaya çalıştığı şey aklını kurcalayan Jayaram’ın ateşi yükselir, hezeyanın eşiğine gelir ve iyileşmesi gereken sorunlu bir çocuk olarak tanımlanır. Endişeli bir anne, tanrıça Yellamma’nın ele geçirdiği bir teyze, bir topluluk şamanı ve psikoterapi öneren bir doktor, çocuğun sorununun üstesinden gelmesine yardımcı olacak yollar önerir.

Jayaram’ın kırılgan ruh hali, hepsinin unuttuğu bir geçmiş ile geride bırakmayı tercih ettikleri bir şimdiki zaman arasında sallanan bir toplumun gerçekliğini yansıtıyor.

Genç bir adam öfkeyle rap yapıyor ve toplumun ruhunu, dilini ve kimliğini kaybetmesinden yakınıyor. Jayaram’ın konuştuğu diller, Hindistan’daki Siddilerin Bantu köklerinden ne kadar uzaklaştığını göstermeye hizmet ediyor.

Jayaram’ın okulunda eğitim dili Kannada dilidir. Bir beyefendi olmayan öğretmen, öğrencilerinin dünyanın yedi kıtasına ilişkin bilgilerini test etmeden önce öğrencilere bir vatanseverlik vaadi okutuyor. Jayaram düşüncelere dalmıştır.

Öğretmen onunla dalga geçiyor. O sorar: Nerede yaşıyorsun Jayaram? Lütfen cevap verin çocuk. Bu onun köyünün adıdır. İki kıtaya yayılan Jayaram’ın kökeni yoğun sisle örtülüyor. Ona göre mekân spesifikliğine yapılan vurgu, ait olma arzusundan kaynaklanıyor.

Jayaram bir pansiyona kabul edildiğinde, orada Sanskritçe’de yapılan toplu dua açıkça dinseldir. Çapalarından uzaklaştığı her adım, atalarının aldığı darbelerin göstergesidir.

Siyasetin ortasında bu Dammam Ritmi Cherian, anlatıyı ergenlik öncesi bir çocuğun saf gözlerinden görülen saf bir çekicilikle süsliyor. Hassas, şiirsel imgeler, korkutucu bir kesinlik yokluğu ortasında umutsuz bir istikrar arayışını akla getiriyor.

Dammam Ritmi Sempatik ışığını bir topluluğun sorunlarına yönlendiriyor. Ancak film sadece sessizlerin sesini duyurmakla kalmıyor, aynı zamanda kendilerini tarihin bir köşesinde bulan herkese de sesleniyor.

Tüm doğru notalara bas, Dammam Ritmi Çeşitlilikten beslenen medeniyet dokusunun baltalanmasından üzüntü duyuyor.