Madhya Pradesh anız yakımına öncülük ediyor ve kabile çiftçilerinin bir çözümü var

– Bhopal:

Madhya Pradesh eyaleti kısa süre önce mahsul artıklarının (saman) yakılmasında ülkeye liderlik etme gibi kıskanılmayacak bir ayrıcalığa ulaştı. Bu endişe verici eğilim, hava kalitesi ve çevre sağlığı konusunda giderek artan bir endişeyi temsil ediyor. Ancak eyaletin kalbindeki kabile çiftçileri, bu krizi çözmenin anahtarını taşıyabilecek sürdürülebilir uygulamalar sergiliyor.

Yeşil alanlar griye dönüyor

Madhya Pradesh’in hasat öncesi tarlalarının yeşillikleri, hasat sonrası yiyecek artıklarının ateşe verilmesiyle kısa sürede yerini puslu, kirli gökyüzüne bırakıyor. Madhya Pradesh bu yıl 11.382 anız yakma vakası kaydetti; bu, Pencap’taki 9.655 vakayı geride bırakarak ülkedeki en yüksek rakam oldu.

Bu endişe verici artış, eyalette pirinç ekiminin son on yılda iki katına çıkmasıyla yakından bağlantılı.

2012 yılında soya fasulyesi 58.000 hektarlık ekili alana hakim oldu. Bu, 2024 yılında 52 bin hektara düşerken, aynı dönemde pirinç ekimi 16,5 bin hektardan 33,50 bin hektara yükseldi. En çok etkilenen bölgeler, uygulamanın en yaygın olduğu Sheopur (2.424 vaka) ve Narmadapuram’dır (1.462 vaka).

Çiftçilerin ikilemi

Rajesh Kajli, “Pirinç samanının yakılması zorunludur. Bunu elle kaldırmak için hiçbir iş gücümüz yok ve tarlaları bir sonraki ürün için hızlı bir şekilde hazırlamamız gerekiyor. Ancak bunun kirliliğe neden olduğunu ve hatta yakınlarda otlayan hayvanları yakma riski taşıdığını biliyoruz.” Narmadapuram’daki çiftçi dedi.

Ancak Balaghat gibi kabilelerin çoğunlukta olduğu bölgeler aykırı bir durum olarak ortaya çıktı ve yalnızca altı anız yakma vakası rapor edildi. Bu alanlarda geleneksel tarım yöntemleri sürdürülmüş, yiyecek artıkları hayvan yemi ve organik gübre olarak yeniden kullanılmış, atıklar ve çevreye verilen zarar azaltılmıştır.

Bildirilen binlerce vakayla Sheopur ve Narmadapuram bu sayının başında geliyor. Yalnızca altı vakanın bildirildiği Balghat gibi kabilelerin çoğunlukta olduğu bölgeler de öne çıkıyor. Onların sırrı geleneksel tarım yöntemlerinde ve sürdürülebilirliğe bağlılıkta yatıyor gibi görünüyor.

Geleneksel tarım çözümler sunuyor

Jyoti Akhakhi, Betul ilçesine bağlı Malharabanka köyünde geleneksel tarım yöntemlerini uygulamaya devam ediyor. “Samanı yakarsak hayvanlar ne yiyecek?” Çocuklarıyla birlikte tarlasından ayrılırken şunları söyledi. “Yakmak kirliliğe neden oluyor ve zaten yem sıkıntısı yaşanıyor. 4-5 dönümlük küçük arazimizde yiyecek artıklarını yakmadan buğday ve mısır yetiştiriyoruz.”

Benzer şekilde Pandurna’nın Rajna köyünde Kailash Paradkar, sığırlarını beslemek için saman gerektiğini söyledi. “Yiyecek kıt ve samanın bir amacı var. Onu yakmak çevreye zarar veriyor. Delhi’de duman gördüm; bunun yerine bu hayvanlar beslenebilir.”

Hatnapur’da üç dönümlük araziye sahip küçük bir çiftçi olan Kunwarlal da aynı duyguları yansıtıyor. Yem olarak saman kullanıyor ve bölgesinde yanan kalıntılara hiç rastlamamış. “Bunu hayvanlarımız için kullanıyoruz. Bize bu kadar faydası olan bir şeyi yakmanın hiçbir anlamı yok” dedi.

Hükümet sürdürülebilir uygulamaları teşvik ediyor

Hasat mevsiminden sonra yaygın olarak görülen ağaç artıklarının yakılması uygulaması, çiftçilerin buğday ve hardal gibi kolza mahsullerini ekmeden önce zamandan ve emekten tasarruf etmesine yardımcı oluyor. Ancak bu olayın neden olduğu çevresel hasar ve topraktaki besin kaybı, hükümeti harekete geçmeye sevk etti.

Bahçıvanlık ve Gıda İşleme Bakanı Narayan Singh Kushwaha çiftçilere çağrıda bulundu ve onları bu zararlı uygulamadan vazgeçmeye çağırdı. “Gıda atıklarının yakılması topraktaki temel besin maddelerini ve bakterileri yok eder” dedi ve “Bunun yerine sıkıştırılmış doğal gaz tesislerinde toplanıp kullanılabilir veya başka faydalı şekillerde kullanılabilir.” Çiftçileri temiz bir çevreye katkıda bulunmaya ve temiz devlet girişimlerini desteklemeye çağırıyorum.”

Kabile yöntemi: takip edilecek bir model

Kabile çiftçilerinin yiyecek artıklarını yem, gübre ve hatta inşaat malzemesi olarak kullanma yaklaşımı sürdürülebilir bir alternatif sunuyor. Bu bölgelerdeki çiftçiler tarlaları ateşe vermek yerine samanı çeşitli sürdürülebilir şekillerde kullanıyor.

Mahsul artıkları hayvan yemi, gübre gübresi, toprak duvar inşası için malzeme ve doğurganlığı artırmak için doğal toprak iyileştirme maddesi olarak yeniden kullanılıyor. Bu geleneksel uygulamalar sadece kirliliği önlemekle kalmıyor, aynı zamanda tarımsal yan ürünlerin en iyi şekilde kullanılmasını da sağlıyor.

Hükümet, zamandan ve emekten tasarruf ederken toprağın verimliliğini artırmak için toprak kalıntılarını toprağa karıştıran süper ekim makineleri gibi alternatifleri aktif olarak teşvik ediyor. 1,05 lakh Rs’ye kadar olan sübvansiyonlar bu teknolojiyi daha erişilebilir hale getiriyor. Gwalior-Chambal’daki çiftçiler, maliyetleri düşürürken yakma ihtiyacını da ortadan kaldıran bu araçları benimsemeye başladı.

İlgili bir gelişmede, Madhya Pradesh Yüksek Mahkemesi Barosu kararlı bir tavır aldı ve avukatlarının ağaç kalıntılarını yakan çiftçileri savunmayacağına karar verdi.