ABD Başkanı seçilen Donald Trump’ı sınır dışı etme hayalinin lojistiği pek hoş değil

Donald Trump, kariyerine gelecek dönem başkanı olarak başladı ve ilk haftasını ekibini kurmaya adadı. İkinci haftasının başında Truth Social’da sınır güvenliği konusunda ulusal acil durum ilan etme niyetini duyurdu. Planında, yönetiminin önceliklerinin altını çizen cesur bir hareket olan, yasadışı göçmenlerin kitlesel sınır dışı edilmesi için Ulusal Muhafızları konuşlandırabileceği önerileri yer alıyor. Ancak bu devasa projenin gerçekte nasıl yönetileceğine dair ayrıntılar hala belirsiz.

Pek çok kişinin deyimiyle “Trump World”, Dünya’yı tahmini 11 milyon yasadışı göçmenden temizlemeyi vaat ediyor. “Önce Amerika” politikaları bu dünyanın sloganı olacak. Amerika’yı yeniden büyük yapma çalışmalarının başlayacağı bir dünya olacak ve elbette katı muhafazakar değerlerin yeniden canlanmasının çoktan gecikmiş olduğu bir dünya olacak. MAGA kampanyası, Trumpworld ve onun aşırı sağ savunucularının tasvir ettiği şekliyle, tüm yasadışı göçmenleri sınır dışı etme sözü veriyor. Pew Araştırma Merkezi’ne göre, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tahmini 11 milyon yasadışı göçmenin yaklaşık 725.000’i Hindistan’dan geldiği için bu durum Hintlileri de endişelendirmeli. Bu onları Meksika ve El Salvador’dan sonra üçüncü büyük grup haline getiriyor.

Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Kızılderililer: Bir Radikalleşme Hikayesi

Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Hintli göçmenler, Silikon Vadisi’nin başarısına yaptıkları katkılardan dolayı sıklıkla övülüyor, ancak binlerce belgesiz Hintlinin yaptığı sessiz katkılardan nadiren söz ediliyor; bunun nedeni, büyük ölçüde ülkede yasadışı olarak yaşamaları. Ülkedeki toplam yasa dışı göçmenlerin yaklaşık %6’sını oluşturuyorlar. Toplam nüfusları 2,71 milyon kişidir. Yasal ve yasa dışı Hintli göçmenlerin toplam sayısı Meksika’dan (4,5 milyon) sonra ikinci sırada yer alıyor. Artık Trump Beyaz Saray’a geri döndüğüne göre, çoğu genç ve işlerine yerleşmiş olan bu Hintli göçmenlerin çoğu için belirsizlik baş gösteriyor.

Tehdit ve korkutma siyasete dönüşebilir mi?

Tom Homan, Trump’ın Ocak ayında göreve başlamasının ardından ABD sınırından sorumlu olacak. Homan eski bir polis memuru ve Amerika Birleşik Devletleri’nde göçmenlik yasalarının uygulanmasından sorumlu federal kurum olan ABD Göçmenlik ve Gümrük Muhafaza’nın (ICE) eski müdürüdür ve sert söylemiyle tanınır. Bu yıl Cumhuriyetçilerin Ulusal Kongresi’nde yasadışı göçmenleri uyarırken sözünü esirgemedi: “Şimdi çantalarınızı toplamaya başlasanız iyi olur.”

Trump, Homan’ı sınır çarı pozisyonuna atamanın yanı sıra, Stephen Miller’ı da politikadan sorumlu özel kalem yardımcısı olarak aday gösterdi. Her iki pozisyon da kampanyanın göç konusunda çok sert bir duruş sergileme ve tüm yasadışı göçmenleri sınır dışı etme vaadini güçlendiriyor. Homan, diğer şeylerin yanı sıra ABD sınırını ve sınır dışı işlemlerini denetleyecek; Trump’ın ilk döneminde göç konusundaki pozisyonunu şekillendirmedeki rolüyle tanınan Miller ise yönetimin toplu sınır dışı etme vaatlerinin uygulanmasına odaklanacak. Güney Dakota Valisi Kristi Noem’in İç Güvenlik Bakanı olarak görev yapacağı ve sınır güvenliği girişimlerinde Homan ve Miller ile koordinasyon sağlayacağı açıklandı.

Ancak Trump’ın büyük planının fiilen uygulanmasının önündeki engeller sarsıcı. Rejimin yoğunlaşmasının lojistiği, retoriğin cesurluğu kadar hantaldır.

Varlık takibi

Bir kişiyi belgeleri veya pasaportu olmadan sınır dışı etmek için, sınır kurumlarının öncelikle olası sınır dışı edilecek kişinin hangi ülkeden geldiğini makul şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlemesi gerekir. Burada bir paralellik kurayım. Hindistan birçok Nijeryalı göçmen konusunda benzer bir sorunla karşı karşıya. Eski bir Mumbai polisi ve Maharashtra polis şefi olan Javed Ahmed, bir keresinde bana, fazla kalan Nijeryalıların ülkelerine geri gönderilmesinin neredeyse imkansız olduğunu anlatmıştı. Neden? Çünkü Hindistan’a ulaştıklarında pasaportlarını ve diğer tüm ulusal kimlik kartlarını yok edecekler, böylece yetkililer Nijeryalı atalarını tespit edemeyecek. Kökenleri belirlenmedikçe Nijerya hükümeti onları kabul etmeme hakkına sahiptir.

Yani eğer ABD hükümeti yasadışı bir Kızılderiliyi Hindistan’a geri getirmek isterse, bu hiç de kolay olmayacak. Amerika Birleşik Devletleri’nin Meksika ve bazı Orta Amerika ülkeleriyle ülkelerine geri dönüş anlaşmaları var, ancak bu anlaşmalar uzun vadeli yasadışı göçmenlere değil, öncelikle yeni sınır geçenlere odaklanıyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde 10 yıl veya daha uzun süre ikamet edenler için sınır dışı etme prosedürleri karmaşık hale gelmektedir. Belgelendirme, vatandaşlığın doğrulanması ve seyahat belgelerinin alınması zor olabilir. Uzun süreli ikamet edenlerin uzaklaştırılması aynı zamanda ailelerin ayrılmasına da yol açabilir ve geri dönenler menşe ülkelerine yeniden entegrasyon konusunda zorluklarla karşılaşabilirler. ABD hükümetinin kendisi de bu zorlukları kabul etti.

İnsan gücü sıkıntısı

Bir diğer zorluk ise insan gücü sıkıntısıdır. Göçmenlik dairelerinin sınırları aşırı genişliyor, bu da Trump’ın ilk döneminde bile yıllık ortalama sınır dışı edilme oranının neden 3.50.000 kişi olduğunu kısmen açıklıyor; bu sayı, bir yılda 4.32.000 sınır dışı işleminin yaşandığı Obama yıllarıyla karşılaştırıldığında sönük kalıyor. İronik bir şekilde, Tom Homan’ı bu sürgünleri denetlemesi için atayan kişi Obama’ydı.

Trump destekçileri, insan gücü krizini çözmek için ABD silahlı kuvvetlerinin en eski unsurlarından biri olan Ulusal Muhafızları görevlendirme fikrini öne sürdüler, ancak Gould Hukuk Fakültesi’nden Jan Lantz Reiss gibi uzmanlar, bunun büyük olasılıkla Yasal zorluklar. Yüksek Mahkeme, cumhurbaşkanının göç yasalarını uygulamak için tek taraflı olarak orduyu görevlendiremeyeceğini açıkça belirtti. Devlet yetkililerinin yardım talep etmesi veya ulusal güvenliğin tehdit altında olması durumunda, başkana iç isyanları bastırmak için orduyu görevlendirme yetkisi veren federal bir yasa olan 1807 Ayaklanma Yasası’nı kullanma girişimlerinin de aynı yasal duvarla karşılaşması muhtemeldir.

Yasal çıkmaz

Göçmenlik uzmanlarının da vurguladığı gibi, yargı ve gözaltı kapasitesindeki ciddi eksiklik de bir sorun teşkil ediyor. Bekleyen 3,7 milyon göçmenlik davasıyla (Syracuse Üniversitesi verileri) sistem zaten baskı altında çöküyor. Bu arada ABD Göçmenlik ve Gümrük Muhafaza (ICE) şu anda toplamda 37.000 kişiyi gözaltına alıyor ve bu, Trump’ın toplu sınır dışı etme planlarını gerçekleştirmek için yeterli değil. Bu kapasiteyi genişletmek ucuz olmayacak ve faturayı neredeyse kesinlikle vergi mükellefleri ödeyecek.

Bütçe kısıtlamaları

11 milyon kaçak göçmenin tamamının sınır dışı edilmesinin yaklaşık 300 milyar dolara mal olacağı söyleniyor. Ancak Trump zaten maliyetin sorun olmadığını söyledi. Ancak maliyet tek husus değildir. Araştırmacılara göre, 11 milyon kaçak göçmenden yaklaşık 1 milyonu kendi işini yürütüyor ve 100 milyar dolar tutarında vergi ödüyor. Kaliforniya ve Teksas gibi eyaletlerde tarım, altyapı ve konaklama gibi sektörlerde belgesiz işçilerin katılımı kritik önem taşıyor. Reese açık bir gerçeklik kontrolü sunuyor: “11 milyon kişiyi sınır dışı etme işlemlerine koyabilirsiniz, ancak onları ABD’den gerçekten çıkarmak yıllar alacaktır.” Rees, büyük yasal değişiklikler ve Kongre’nin bunları desteklemek için harekete geçmemesi halinde, kitlesel sınır dışı etme olaylarının boş bir hayalden öteye geçemeyeceğini düşünüyor.

Önyargı tarihi

Çoğunlukla “göçmen ülkesi” olarak adlandırılan Amerika Birleşik Devletleri, ilk yüzyıllarda çoğu Avrupa’dan olmak üzere çeşitli göç dalgaları üzerine kurulmuştu. Sadece perspektif vermek gerekirse, 17. yüzyılda Avrupalı ​​yerleşimciler yerli halkı topraklarından sürmekle ve Yeni Dünya’da kendilerine bir yuva kurmaya çalışmakla meşgulken, Moğol ve Osmanlı İmparatorlukları refah, enfes sanatlar ve nefes kesen güzellikler saçarak zirvedeydi. Mimarlık. Birkaç yüzyıl boyunca çoğunlukla beyaz Avrupalıların göçünden sonra, Amerika Birleşik Devletleri yeni bir dünyaya dönüştü ve nihayet yirminci yüzyılda bir dünya gücü haline geldi.

Göçmen nüfusunun bileşimi değiştikçe 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında göç karşıtı duyarlılık artmaya başladı. Özellikle kuzey ve batı Avrupa’dan gelen ilk göçmenler açıkça memnuniyetle karşılandı, ancak Afrikalıların, Çinlilerin ve diğerlerinin akını yabancı düşmanlığını ve göçmen karşıtlığını körükledi. Irksal önyargılar aslında Amerika Birleşik Devletleri tarafından yasalara dönüştürüldü. Örneğin, 1917 Göç Yasası, Asya’nın çoğu bölgesinden gelen göçmenleri dışlayan bir “girilmez bölge” yarattı. 1924’te Johnson-Reed Yasası, kökene dayalı kotalar belirleyerek Kuzey ve Batı Avrupalıları ayrıcalıklı kılarken Asyalıları tamamen dışlayarak ayrımcılığı daha da sağlamlaştırdı. Beyaz Avrupalılar genellikle daha arzu edilen ve daha kolay elde edilen vatandaşlık olarak görülüyordu. Ancak siyahi, Asyalı ve Latin kökenli göçmenler tamamen dışlanmayla, ırk ayrımcılığıyla ve yasal engellerle karşı karşıya kaldı. Örneğin, 1790 tarihli Vatandaşlığa Kabul Yasası vatandaşlığı “özgür beyaz kişilerle” sınırladı; bu kısıtlama yirminci yüzyılın ortalarına kadar kaldırılmadı. Göçmen karşıtı duygu sadece sayılarla ilgili değildi; ırk, kültür ve baskı korkusuyla ilgili köklü korkuları yansıtıyordu.

Ulaşılabilir hedefler

En iyi niyetlere ve kararlılığa rağmen Trump’ın yeni göç ekibi, Obama’nın yıllık 4.32.000 sınır dışı etme zirvesini aşmayı kolay bulmayacak. Yılda yarım milyon gibi iddialı bir hedefe ulaşabilseler bile (herhangi bir yasal veya lojistik engel olmadığı varsayılırsa) mevcut yasadışı göçmen yığınını ortadan kaldırmak 22 yıl alacaktır. Ancak uzmanlar, Trump’ın muhtemelen kayıtlarının takibi daha kolay olan yeni gelenleri sınır dışı etmeye odaklanacağına inanıyor.

Ancak Trump’ın yasal olarak 2028’de yeniden seçilme şansının olmaması nedeniyle büyük soru ortaya çıkıyor: Bu cesur söz başarısız olursa sorumluluğu kim üstlenecek?

(Syed Zubair Ahmed, Batı medyasında otuz yıllık deneyime sahip, Londra’da yaşayan kıdemli bir Hintli gazetecidir)

Yasal Uyarı: Bunlar yazarın kişisel görüşleridir